bobolanum str

Józef Kulisz SJ - Aleksandra

wskiego “Ja”. Jezus był pierwszym, który zwracał się do Boga Abba -Tatusiu, wyrażając tym słowem swoją zażyłość z Ojcem. Choć Łukasz (2, 49) wspomina, iż Jezus dopiero w dwunastym roku życia wypowiedział to słowo, to podstawowe prawo psychizmu zakłada, iż musiał On tak zwracać się do Boga od początku swego świadomego życia⁸⁸. Zażyłość wyrażoną słowem Abba należy do porządku mistycznego. Mistyczne kontakty, które zaczęły się, jak pisze J. Galot, wraz z rozwojem Jego dziecięcej świadomości, pozwoliły Mu “...rozpoznać swą tożsamość synowską i ująć prawdę o swoim boskim «Ja» w ludzkiej świadomości”⁸”. Jezus, kontemplując Ojca w głębinach swego wnętrza, wewnętrznym oglądem odkrywał swe synostwo. Doświadczenie mistyczne Jezusa, zgodne z rozwojem psychicznym, przyjęto formę synowskiego kontaktu z Ojcem. W swych intymnych stosunkach z Ojcem, Jezus mówi zawsze o swej synowskiej relacji do Ojca: "Mnie zna Ojciec i Ja znam Ojca" (J 10, 15); "Ojciec jest ze Mną"(16, 32; 8, 29); "Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu" (J 10, 38; 14, 11; 17, 21). Jezus mówi też o wzajemności ze strony Ojca: "Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn" (Mt 11, 27); "Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje" (J 17, 10). W tym wewnętrznym przeżyciu Jezusa, choć Ojciec uznawany jest zawsze jako początek wszystkiego, pojawia się zawsze równość we wzajemnych stosunkach. Właśnie w tym wewnętrznym przeżywaniu pozwolił Bóg Jezusowi poznać i zrozumieć, że jest Jego prawdziwym Ojcem. Bóg - Ojciec “...wzbudził kształtowanie się ludzkiej świadomości synowskiej w Tym, który miał “Ja» Syna, ale które musiało być oświetlone w Jego psychice odnośnie do wartości i głębi rzeczywistości Jego własnego «Ja». W ten sposób Syn, osoba Boża, określająca siebie przez swą relację synowską, dochodzi do ludzkiej świadomości swej prawdziwej tożsamości poprzez nawiązanie relacji z Ojcem. Dochodząc właśnie do świadomości, że jest Synem, Jezus uświadamia sobie, że jest Bogiem. Ojciec objawia się Jemu w głębokich kontaktach mistycznych, które pozwalają Mu ująć swą tożsamość Syna Bożego”™.

Oświecenie Boże dawane Jezusowi scala się z Jego rozwojem psychicznym - z rozwojem Jego świadomości. Jego życia ludzkie zaczęło się, jak każde inne, w nieświadomości. Wcielenie bowiem wpisało się w naturalny rozwój człowieka. Jezus był najpierw dzieckiem, następnie młodzieńcem, a w końcu człowiekiem dorosłym. Jego psychika, dzięki specjalnemu światłu łaski, rozwijała się w prawdzie Jego synowskiej tożsamości⁷¹.

Jezus ubogacał się również tym, co niosła ze sobą religia żydowska⁷². Jej treści ubogacone światłem z nieba pomagały Jezusowi rozpoznawać prawdziwe oblicze Ojca - a więc tajemnicę Boga, którą jako Syn miał objawić ludzkości i światu. Tąjemnica, którą objawiał Jezus, przekraczając treści judaizmu, korygowała też obrazy Boga religii Izraela. Swoje wewnętrzne doświadczenie Boga wyrażał Jezus słowem Abba, które nie wyrastało z tradycji biblijnej, ale z przeżywania sy-nowskej relaęji do Boga⁷³.

Rozwój psychiki synowskiej Jezusa, zdaniem J. Galot, trwał całe ziemskie życie. W Getsemani, w chwili wewnętrznego poszukiwania woli Ojca, w chwili osobistego dramatu, Jezus zwraca się do Niego słowem Abba (Mk 14, 36). Oddając swego ducha w ręce Ojca, wyraził Jezus szczyt doświadczenia synowskiego. Cała ludzka egzystencja Jezusa, pisze J. Galot, “...była przeżywana w fundamentalnym odniesieniu do Ojca, tzn. miała charakter mistyczny, co pozwoliło Jezusowi określić i usytuować swoje boskie «Ja»”⁷*.

Jezus Chrystus dzisiaj

Św. Paweł poucza, że Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi (1 Tm 2, 4). Pragnienie zaś poznania swego przeznaczenia istnieje w sercu każdego człowieka. Wyrazem tego są religie, filozofia, sztuka i wszystko to, w czym człowiek szuka zrozumienia siebie. Historia, a w niej kultura jako wyraz duchowego życia, przekazują nąjgłębsze pragnienie ludzkiego serca - pragnienie osiągnięcia pełni życia, które nie miałoby Już końca.

Właśnie na przeciw temu pragnieniu wyszedł Bóg w Jezusie Chrystusie. Choć zbawiał On człowieka, zanim objawił w pełni swoją miłość w Jezusie Chrystusie, zbawiał zawsze w Nim i przez Niego, gdyż On jest jedynym Zbawicielem. To w Jezusie pragnie Bóg zbawić wszystkich ludzi i pragnie, by w Nim doszli wszyscy do poznania prawdy o Tajemnicy Boga i przeznaczeniu człowieka.