BSM Uchnast) tif

60 E. UCHNAST — SAMOLECZENIE BIOEMANACYJNYM SPHZĘ2ENIEM...

t Linia podziału ciała na połowy (Patrz ryc.-11), warunkowana ; / powyższą strukturą centralnego układu nerwowego w mózgowiu, j j przebiega przez głowę, dzieląc nie tylko oczy i uszy na prawe! i lewe (zawiadywane przez odwrotne półkule); podobnie dzieli nos i zęby w sposób idealny i biegnie poprzez gardło, tułów, dzieląc również w ten sposób trzewia i kończyny. Z tej przyczyny należy ściśle przestrzegać tego podziału przy zabiegach układania rąk na głowie, bowiem pomyłka w tym wględzie nie przynosi żadnego ! rezultatu leczniczego. Lecząc np. chorą prawą rękę, czy nogę, kła-] dziemy zawsze własną lewą r^kę na lewej połowie głowy, przykrywając lewą półkulę mózgu nad odpowiednimi ośrodkami czuciowymi kory mózgowej w odpowiedniej pozycji, i odwrotnie. Maf to oczywiście miejsce przy samoleczeniu. Przy leczeniu innej osoby musimy pamiętać także o tym, by choremu trzymać własną rękę także na półkuli odwrotnej do leczonej części ciała w odpowiedniej pozycji, natomiast obojętne jest dla leczącego, którą rękę będzie tak trzymał na głowie chorego.

Poniżej kory mózgowej znajdują się starsze filogenetycznie obszary kory, które istniały już u zwierząt, będących na niższym szczeblu rozwoju filogenetycznego. Są to: prakora (paleocortex), obejmująca część węchomózgowia i przegrodę oraz stara kora (archicortex), która obejmuje między innymi hipokamp. Te filogenetycznie starsze części kory mózgu nazywane są często węcho-mózgowiem (a także zamiennie — płatem rąbkowym, układem rąbkowym lub limbicznym), ponieważ u niższych zwierząt są związane z narządem węchu.

Układ limbiczny posiada liczne połączenia z różnymi strukturami mózgowymi. Reguluje on niektóre czynności wegetatywne, wpływa na pracę ośrodków podwzgórza, odgrywa decydującą rolę w reakcjach emocjonalnych, a także związany jest z mechanizmem snu. Rozmieszczony jest wewnątrz mózgowia, po< płatem skroniowym, w przedniej jego połowie, od strony pnią mózgu. Z tych też względów w sferze skroniowo-środkowo-czoło-wej uzyskujemy, dzięki pobudzeniu ośrodka snu w pniu mózgu (za pośrednictwem układu limbicznego, na który działamy poprze: płat skroniowy w czasie zabiegu B.S.M. w pozycji 6) skuteczni zasypianie przy łaknieniu snu, pomimo uporczywej bezsenności.

W pniu mózgu znajdują się drogi prowadzące do obwodowegc okładu nerwowego, a zarazem są tu rozmieszczone ośrodki podstawowych funkcji homeostatycznych nerwowego układu wegetatywnego.

W obrębie pnia mózgu znajdują się również jądra ruchowe i czuciowe nerwów czaszkowych. Posiadają one charakter podobnjl do nerwów rdzeniowych, ale unerwiają obszar obejmujący w głó-

wnej mierze głowę i szyję, co nas szczególnie interesuje przy metodzie B.S.M., w której wszystkie rezultaty lecznicze uzyskujemy wyłącznie przy trzymaniu ręki na głowie. Wśród jąder ruchowych tych nerwów wyodrębniamy: jądra nerwów unerwiających gałki oczne, mięśnie mimiczne twarzy, mięśnie krtani, gardła i przełyku, mięśnie języka. Żwacze unerwione są przez część ruchową nerwu trójdzielnego V. W nerwie tym na szczególną uwagę zasługują włókna czuciowe. Obejmują one rozległy obszar recepcyjny: skórę twarzy, błonę śluzową nosa i jamy ustnej, zatoki boczne nosa, zęby oraz opony mózgowe. Jądra tego nerwu zajmują rozległą przestrzeń w pniu mózgu: od śródmózgowia przez most i rdzeń przedłużony, aż do górnych segmentów rdzenia kręgowego. Również nerwy: językowo-gardłowy (IX) i błędny (X), spełniają wielorakie czynności; unerwiają one błonę śluzową krtani, gardła i przełyku, a także receptory w ścianach naczyń krwionośnych. Poza tym nerw błędny (X) przewodzi impulsy z rozległego obszaru narządów wewnętrznych.

Do ważnych ośrodków w pniu mózgu należą: ośrodki podko-rowe drogi wzrokowej i słuchowej, które rozmieszczone są w śród-mózgowiu i we wzgórzu, oraz ośrodek oddechowy i ośrodki regulujące układ krążenia.

Ośrodek oddechowy reaguje na zmiany chemiczne krwi i wysyła rytmiczne impulsy do mięśni oddechowych. Główna część tego ośrodka znajduje się w rdzeniu przedłużonym, ale neurony regulujące czynność oddechową znajdują się także w moście i innych strukturach mózgowia.

Czynność układu krążenia jest regulowana przez ośrodki znajdujące się w różnych strukturach pnia mózgu, od podwzgórza do rdzenia przedłużonego. Działanie tych ośrodków może m.in. przyśpieszać i zwalniać akcję serca, powodować wzrost i spadek ciśnienia krwi itp.

Ponadto w pniu mózgu znajdują się inne ośfodki oddziaływujące na układ wegetatywny, regulujące funkcje homeostatyczne narządów wewnętrznych organizmu. Występują one przeważnie parzyście, działając antagonistycznie, jak np. szalki na wadze aptekarskiej. Dzielą się one na dwie części, przeciwstawne sobie funkcjonalnie, których zrównoważone działanie zabezpiecza równowagę wewnętrzną organizmu w stosunku do otaczającego organizm środowiska, zabezpieczając w ten sposób jego zdrowie.

I tak na przykład, ośrodkowi głodu towarzyszy ośrodek sytości i pragnienia; ośrodkowi czuwania — ośrodek snu; ośrodkowi ciepła — ośrodek zimna. Znajduje się tu także ośrodek regulujący gospodarkę wodno-elektrolityczną, a w zakresie zachowania się, ośrodkowi agresji towarzyszy ośrodek ucieczki. Mieszczą się tu również ośrodki rozrodczości.