BSM UchnastE tif

92 E. UCHNAST — SAMOLECZENIE BIOEMANACYJNYM SPRZĘŻENIEM...

4.3. Ogólne zasady realizacji zabiegów B.S.M oraz towarzyszące tym zabiegom objawy reakcji chorych Organizmów.

Reakcje lecznicze chorych organizmów wywołane metodą B.S.M. mają charakter czysto biofizyczny a przez to są powszechne, właściwe wszystkim ludziom w jednakowym stopniu, zarówno w samolecżeniu, jak i w leczeniu innych. Osiągane są one niezależnie od różnic wieku i płci leczących się i leczonych przez każdego człowieka. Nie odgrywają roli w osiąganiu tych reakcji także inne czynniki fizyczne i psychiczne, stanowiące wadług niektórych uzdrowicieli szczególne predyspozycje w uzdrowiciel-stwie, takie jak: siła sugestii, koncentracji wewnętrznej _;—• autosugestii, szczególnych, osobniczych właściwości bioenergetycznych itp. Wpływom tych różnic osobniczych na osiągane rezultaty w metodzie B.S.M. zaprzeczają osiągane wyniki lecznicze, uzyskiwane w jednakowym stopniu przez wszystkich ludzi. Zresztą udowodniłem to już od strony teoretycznej w części pierwszej.

Metodą B.S.M. oddziaływujemy na organizm tylko w stanach chorobowych oraz przy urazach i dolegliwościach. W stanach pełnego zdrowia, a więc pełnej równowagi wewnętrznej organizmu, metodą B.S.M. nie wywołujemy praktycznie żadnych zmian w ustroju, co manifestuje się- m.in. kończeniem się reakcji organiz- _ mu po wyleczeniu się z choroby, kiedy organizm uzyskał pełną równowagę wewnętrzną. Na przykład po gorączce u chorego, po wyleczeniu się, temperatura wraca do normy — 36,6°C i przy dalszych zabiegach B.S.M. nie zmienia się, ponieważ już jesteśmy zdrowi. Podobne reakcje sprawdzić możemy badając puls, itp.

W trakcie leczenia chorób, urazów i dolegliwości metodą B.S.M. wywołujemy w organizmie określone reakcje ozdrowieńcze oraz im towarzyszące, które możemy obserwować u chorego w zewnętrznych objawach jego wyglądu, odczuwać wewnętrznie oraz mierzyć instrumentalnie i laboratoryjnie w pomocniczych badaniach chemicznych, fizycznych i biologicznych. Tak więc reakcje oragnizmu są stwierdzane w pełni naukowo, jako wywoływane w nas w sposób obiektywny, niezależny od naszych stanów psychicznych oraz osobistego nastawienia chorego do metody B.S.M.. Jeden tylko warunek musi być przez leczące się osoby spełniony — muszą chcieć się leczyć metodą B.S.M. w wyniku przekonania się o jej skuteczności, aby w samoleczeniu trzymać swe ręce na głowie zgodnie ze wskazówkami tu zawartymi, wytrzymywać czas trzymania w czasie zabiegu i stosować je systematycznie. W przypadku leczenia ich przez inne osoby, muszą świadomie współdziałać z tymi osobami, jeśli tylko jest to z ich strony możliwe. Spełnienie tego warunku bardzo pomaga w praktycznym stosowaniu metody B.S.M., zarówno w samoleczeniu,'jak i w leczeniu. W tym ostatnim przypadku osoba trzymająca w zabiegu dłoń powinna być w stałym kontakcie z chorym, w celu uzyskiwania informacji od chorego o doznawanych wrażeniach w czasie zabiegu. Współdziałanie z chorym jest konieczne, jak się potem przekonamy, bowiem niedokładne ułożenie ręki na głowie w określonej pozycji może nie wywołać reakcji leczniczych lub chory w trakcie zabiegu może doznawać chwilowo — różne odczucia wewnętrzne nie zawsze przyjemne a nawet ból, o czym stosujący zabieg winien wiedzieć, by na życzenie chorego, na pewien czas, przerwać nawet zabieg. Przeważnie odczucia te mijają już w trakcie zabiegu, ale chory nie wiedząc o tym może się zrazić do B.S.M.. Warunek ten jest również nieodzowny w sytuacjach wyjątkowych, kiedy stosujemy zabieg choremu, który zasłabł czy stracił przytomność, aby odpowiedzialni za jego zdrowie zabieg przeprowadzali z przekonaniem skuteczności B.S.M., także w podobnej sytuacji. Świadomy udział chorego w stosowaniu zabiegów B.S.M. nie jest równy niezbędnemu warunkowi wpływu świadomości chorego na bieg procesów ozdrowieńczych wewnątrz organizmu, jak to się zakłada w praktykach yogi, czy medytacji transcendentalnej. Ma on charakter praktycznej, sprawnej- metodycznie realizacji technicznej samych zabiegów.

Mając na uwadze powyższe względy,, niezwykle ważną rolę do spełnienia ma przekonanie chorych o charakterze i skuteczności leczniczej metody B.S.M. w leczeniu chorób w ogóle, gdyż często muszą oni podejmować po raz pierwszy w życiu decyzje na miarę ratowania przez siebie własnego życia, leczenia się z kalectwa (często orzeczonego jako nieuleczalne), czy przynieść sobie samemu ulgę w doznawanych cierpieniach, które praktycznie, z powodu nie przyniesienia im ulgi przez medycynę, doprowadzą ich do rozpaczy i załamań psychicznych. A do tego jeszcze w decyzjach swych muszą rozstrzygać często dylemat: stosować dotychczasowe metody leczenia medycyny oficjalnej czy metodę B.S.M. bez lekarstw i zabiegów tej medycyny. Roztrzygnięcie takiego dylematu jest bardzo, wbrew pozorom złożone. Wpływa na to: z jednej strony — nawarstwienie autorytatywnych ustaleń postępowań -rutynowych w leczeniu sław nauki oficjalnej w medycynie; z drugiej strony — decydowanie się na nieznaną metodę leczenia, jaką jest B.S.M., która do tego wymaga wyrzeczenia się dotychczasowego poczucia bezpieczeństwa, wynikającego z uznanych i znanych metod oficjalnych, zabiegów i lekarstw, nie tylko w medycynie państwowej, lecz także ludowej i uzdrowicielskiej. Zdać się trzeba przy tym wszystkim głównie na siebie, gdy przychodzi choremu leczyć się samodzielnie.

Z powyższych względów, w początkowym okresie zetknięcia się z metodą B.S.M., sprzyjającą okolicznością jest posiadanie już