CCF20090831219

414    ’ Urzeczywistnianie sig rozumowej samowkdzy

[i. Prawo serca i prawo rzeczywistości]

W

Sercu przeciwstawia się rzeczywistość; w sercu bowiem prawo jest dopiero czymś dla siebie, czymś, co 267 nie zostało jeszcze urzeczywistnione,. i zarazem czymś innym niż pojęcie- To „innc“ jest też dlatego rzeczywistością przeciwstawną temu, co ma być. urzeczywistnione, a zatem jest sprzecznością prawa i jednostko-wości. Rzeczywistość ta —■ to z jednej strony prawo dławiące pojedynczą indywidualność, siłą narzucony porządek świata, sprzeczny z prawem serca, a z drugiej strony cierpiąca pod przymusem tego porządku ludzkość, która nie jest posłuszna prawu serca, lecz podporządkowuje się obcej konieczności.

Rzeczywistość, która występuje jako przeciwstawna obecnej postaci świadomości, nie jest,, jak łatwo się domyślić, niczym innym, jak tylko poprzednim stosunkiem rozdwojenia między indywidualnością a jej prawdą, stosunkiem bezlitosnej konieczności, przygniatającej indywidualność. Dla nas ten poprzedni ruch jest czymś, wobec czego staje nowa postać świadomości, poniew'aż ta nowa postać sama w sobie z niego się wyłoniła, a to, z czego ona pochodzi, jest dla niej czymś koniecznym. Natomiast tej nowej postaci świadomości wydaje się to czymś przez nią zastanym, ponieważ nie uświadamia sobie ona sinego własnego pochodzenia, a jej istotą jest raczej to, by być czymś dla siebie samej, tzn. negatywnością w stosunku do tego pozytywnego bytu samego w sobie

Indywidualność zmierza więc teraz do zniesienia tej ¹

konieczności sprzecznej z prawem serca oraz do usunięcia spowodowanego przez nią cierpienia...Toteż nie ma już w niej owej lekkomyślności, jaką odznaczała się poprzednia postać, której pragnieniem była tylko jednostkowa przyjemność; jej miejsce zajęła powaga wzniosłych celów, szukająca przyjemności w okazywaniu doskonałości swej własnej istoty i w tworzeniu ddBra ludzkości (des Wohls der Menschheił) .1T0, co indywidualność ta urzeczywistnia, samo jest prawem, toteż jej przyjemność jest powszechną przyjemnością wszystkich serc. „Prawo i przyjemność sa dla niej nierozdńelne j jej przyjemność jest tym, co zgodne z prawem, a urzeczywistnianie prawa ludzkości powszechnej jest sprawianiem jej przyjemności jako jednostce. W tej nowej postaci świadomości indywidualność i lconiccznpść są bowjem bezpośrednio jednym i tym samym, prawo jest prawem serca. _; Indywidualność nie została jeszcze wytrącoTiJi ze swej pozycji ¹, a jedność indywidualności i konieczności nie doszła jeszcze do skutku dzięki ruchowi pośredniczącemu między jedną i drugą, dzięki karności (zjicht), Urzeczywistnianie istoty bezpośredniej, nie poddanej karności ^{2 3} jest uważane, za objaw doskonałości i za działanie dla dobra ludzkości.

Natomiast prawo przeciwstawiające się prawu serca jest czymś od serca oddzielonym i wolnym dla siebie. Ludzkość, która temu prawu podlega, nie żyje w uszczę-. śliwiającej jedności prawa i serca, lecz albo żyje w okrutnym ich rozdzieleniu i w cierpieniach, albo przynaj-

1

Negatywnolć ta wyrazi się — jak zobaczymy — w tendencji do naprawy świata przez wprowadzenie nowego porządku, zgodnego z własnym prawem samowiedży, z „prawem serca".

2

Aus ilirer Stelle geriickt, Trudne do przetłumaczenia z uwzględnieniem późniejszej gry słów: „geruckt — verruckt“ (wytrącony — obłąkany).

3

Ungczogen. Hegel wprowadza słowo „Zucht“ z „ziehen“ {Wykłady z Jiłpz- dziejów, t. II, str, 159).