DSC05

Jak matka syna okrywa swą szatą.

Tak samo, ziemio, ty go otul sobą!

12.    Niech ta mogiła przebywa w spokoju,

A tysiąc słupów niechaj ją podpiera,

Niech dom ten w tłuszcze ofiarne opływa, Niechaj mu będzie przystanią wieczystą!

13.    Umacniam wokół dla ciebie tę ziemię,

Tę grudkę składam, bym ci nie zaszkodził, Niechaj ojcowie ten słup ci trzymają,

Jama siedzibę niech ci tam zgotuje!

*14. Niechaj mnie włożą w dniach, co przyjdą, Jakoby pióro w strzały drzewce,

Ja powstrzymałem głos przyszłości,

Jak lejce konia powstrzymują!

GRACZ W KOŚCI.

10. 34.

1.    Skaczące, w górze, na wichrze zrodzone, Cieszą me serce, gdy toczą sią w dołku, — Jak somy nektar z gór Maudźawackich Tak wibhidaka ciągnie mnie namiątny!

2.    Nie znała gniewu, nie wszczynała kłótni, Uprzejmą była dla mych towarzyszy

Przez kości, w których jeden rzut rozstrzyga, Swoją małżonką odtrąciłem wierną!

3.    Świekra sią gniewa, żona mnie odpycha, Nądzarz nie znajdzie nigdzie miłosierdzia — Tak jak z drogiego, lecz starego konia

Z gracza nie widzą żadnego pożytku!

4.    Czyje bogactwa prądka kostka zmiotła, Tego małżonką inni obejmują,—

Ojciec i matka, wszyscy bracia mówią:

„My go nie znamy, zwiążcie go, zabierzcie!

5.    Gdy postanowią, że nie pójdą z niemi, To sam zostają, towarzysze idą, —