img004 3

Kolejną dużą rolę odgrywają ćwiczenia oddechowe. Stosowane są najczęściej jako profilaktyka powikłań płucnych, a także we wczesnym połogu, aby zapewnić właściwą wentylację, uruchomić klatkę piersiową, wzmocnić oddech, poprawić efektywność kaszlu. Ćwiczenia te zwykle polegają na wykonywaniu głębokich wdechów i wydechów, oddychania wspomaganego mchami ramion oraz na wspomaganiu oddychania poprzez wzmocnienie tłoczni brzusznej i oddychaniu z oporem.

Następnym elementem rehabilitacji są ćwiczenia mobilizujące krążenie obwodowe wykonywane profilaktycznie, aby nie dopuścić do obrzęków i zakrzepów żylnych. Ważne jest stosowanie tych ćwiczeń w niewydolności krążenia, chorobach neurologicznych i niedociśnieniu. Wykonując mchy kończyn trzeba uwzględnić krążenie nadgarstkami, zaciskanie dłoni w pięść, naprzemienne zginanie grzbietowej i powierzchniowej części stóp, zginanie i prostowanie kończyn w stawach łokciowych i kolanowych oraz okrężne mchy w stawach barkowych i biodrowych.

Ćwiczenia bierne stanowią czwartą grupę zabiegów gimnastycznych, które mają na celu zapobiegać miejscowym i ogólnym negatywnym skutkom unieruchomienia zew, i wew. Pomagają w utrzymaniu pełnego zakresu mchów w stawach łokciowych, biodrowych, kolanowych, skokowych.

Do kolejnej grupy zalicza się ćwiczenia izometryczne, których systematyczny, samodzielny trening łagodzi ujemne skutki unieruchomienia, zapobiega zanikom mięśni, spadkowi ogólnej sprawności fizycznej a także przyspiesza proces rekonwalescencji.

Ćwiczenia w czynnościach samoobsługowych stanowią nieodłączny element rehabilitacji, gdyż zapewniają higienę osobistą, ubieranie, rozbieranie się, żywienie, przygotowywanie posiłków, czytanie, korzystanie z pomocy. Ponad to mobilizowanie do pełnego wykorzystania wyuczonych czynności oraz, posługiwanie się odpowiednimi pomocami technicznymi i sprzętem ortopedycznym ułatwia rehabilitację społeczno-socjalną, a również wpływa na akceptację niepełnosprawności.

Wielką zaletę mają także ćwiczenia przy-łóżkowe przygotowujące, które wchodzą w czynności pionizacji i nauki chodzenia. Polegają one na stopniowym przyzwyczajaniu organizmu do wysiłku fizycznego związanego z uruchamianiem. Pierwsze „kroki” w tej grupie dotyczą unoszenia głowy i siadania z podparciem na łokciach. Następnie wprowadza się siad płaski na łóżku z wykorzystaniem drabinki.

Ćwiczenia poza łóżkiem tzw. pionizacja bierna na stole pionizacyjnym wiąże się z ćwiczeniami kończyn dolnych - „dreptaniem” w miejscu. Po niej następuje pionizowanie czynne, za pomocą osób drugich tj. siadanie i wstawanie z łóżka, wykorzystanie wózka