Kardas rodzia 25252525B3 strony50 351

350 CZĘŚĆ III SYSTEMY ZARZĄDZANIA W PRZEDSIĘBIORSTWIE

z ograniczeniem możliwości działania z powodu braków wystarczających zasobów. Główną barierą rozwoju są braki kadrowe. Kolejną barierą jest przyjęty model zarządzania firmą charakterystyczny dla małej firmy. Dalszy lak dynamiczny rozwój Forsail jest uzależniony od tego, czy prezes i wiceprezes firmy zdecydują się na delegację swoich uprawnień na niższe szczeble zarządzania i wprowadzą model zarządzania umożliwiający dalszą ekspansję. Tego typu inicjatywy są już podejmowane - w roku 2008 firma przygotowuje otwarcie swojego pierwszego terenowego biura na Mazurach, które od początku istnienia firmy są strategicznie najważniejszym miejscem realizacji ofert. Firma nie posiada na razie skodyfiko-wanych procesów. Przy tak malej liczbie pracowników prezes firmy jest w stanie bezpośrednio nadzorować pracę każdego z nich. Jednakże dalsza dynamika wzrostu zmusi prezesa i wiceprezesa do kodyfikacji niektórych procesów w przedsiębiorstwie.

• Niewątpliwie Forsail jest przykładem firmy innowacyjnej w sferze usług. Bardzo bliska współpraca z klientem oraz wysoka specjalizacja w obszarze żeglarstwa gwarantuje solidne podstawy do dalszej ekspansji.

Pytania do studium przypadku:

1. Dlaczego firma Forsail odnosi sukcesy na rynku ?

2. Jakie główne zagrożenia iv dalszym rozwoju można wyróżnić »■ przypadku firmy Forsail?

Literatura zalecana:

I Brdulak J.J., Zarządzanie wiedzą a proces innowacji produktu. Budowanie przewagi konkurencyjnej firmy, SGH, Warszawa 2005.

2. Cooper G., Winning at New Products - Accelerating the Process from Idea lo Launch, Addison-Wesley Publishing Company, 1993.

3. Drucker P.F., Menedżer skuteczny, MT Biznes, 2007.

4. Gierszewska Ci., Romanowska M.. Analiza strategiczna przedsiębiorstwa. PWE, Warszawa 1998.

5. Hall J.A., Bringing New Products to Market - The Art and Science of Creating Winners. American Management Association. New York 1991.

6. Kim W. Chan. Mauborgne R., Strategia błękitnego oceanu. MT Biznes. 2007.

7. Krawiec F., Zarządzanie projektem innowacyjnym produktu i usługi, Diłin, Warszawa 2001.

8. Penc J., Innowacje i zmiany w firmie. Placet, 1999.

9. Porter M.E.. The Competitiee Adyantage of Nations, The Macmillan Press Lid., l on don 1990.

10. Schumpeter J.A., Teoria rozwoju gospodarczego, PWN, Warszawa 1960.

Zarządzanie projektami

Tomasz Stefaniuk

Postępująca złożoność i zmienność warunków funkcjonowania wszystkich przedsiębiorstw, postęp technologiczny, globalizacja i rozwój handlu światowego, a w konsekwencji ciągle skracanie cyklu życia produktów sprawiają, że coraz większego znaczenia nabierają działania niepowtarzalne, zwane przedsięwzięciami lub projektami.

Tradycyjne metody zarządzania, nastawione na harmonizację działań prostych i powtarzalnych, nie mogły spełnić wymogów nowych uwarunkowań zarówno społecznych, jak i technologicznych, czy ekonomicznych. Opracowanie nowych, efektywnych metod zarządzania przedsięwzięciami doprowadziło w konsekwencji do oddzielenia się problematyki zarządzania projektami od zarządzania przedsiębiorstwem.

Z jednej strony wielu autorów zajmujących się problematyką zarządzania projektami zwraca uwagę na znaczące różnice pomiędzy obiema dziedzinami zarządzania (tabela. 18.1). Z drugiej jednak strony, w bardzo szybko zmieniającym się środowisku zmiana staje się „sposobem na życie” dla tych organizacji, które chcą pozostać konkurencyjne. Dlatego przyglądając się bliżej powstającym współcześnie przedsiębiorstwom (jak np. przedsiębiorstwa wirtualne), ich strukturze organizacyjnej (struktura sieciowa), czy elastycznym formom zatrudnienia (np. telepraca), należy zauważyć, że zarządzanie tymi przedsiębiorstwami zbliżone jest do zarządzania projektami z przedstawionego w tabeli 18.I podziału. Poza tym, 50% działań w typowej firmie, organizacji, czy instytucji jest realizowane właśnie w formie projektów^{1 2}.

Coraz częściej więc tradycyjny system zarządzania przedsiębiorstwem zostaje zastępowany przez zarządzanie poprzez projekty, które jest wysoce efektywne i szybko dostosowuje się do nowych czynników wewnętrznych i zewnętrznych".

F Krawiec. Zarządzanie projektem innowacyjnym produktu i usługi. Difin, Warszawa 2001, s 14.

Tamże, s. 14.