Kukułka5

XIV, Patologie międzynarodowe I Ich przezwyciężanie

członków palestyńskich organizacji samolotów trzech linii lotniczych we września 1970 r. i sportowców izraelskich w czasie olimpiady w Monachium we wrześniu 1972 r. Spektakularny charakter miało również porwanie i odbicie samolotu Air France w Entebbe w lipcu 1976 r., samolotu Lufthansy w Modagiszu w październiku 1977 r., zakładników amerykańskich w Teheranie od listopada 1979 r. do kwietnia 1980 r., jak też zakładników peruwiańskich w Limie od grudnia 1996 r. do kwietnia 1997 r.

W latach 90. XX wieku rozwinął się terroryzm wymierzony przeciwko hegemonizmowt amerykańskiemu z pozycji fundamentalizmu islamskiego, wspieranego wcześniej przez USA w okresie obecności wojsk radzieckich w Afganistanie. Ilustracją tego nowego terroryzmu były wybuchy samolotów pułapek na World Trade Center 23 lutego 1993 i\, na ośrodek żydowski w Londynie 27 łip-ca 1994 r,_f na ośrodek szkolenia wojskowego w Rijadzie 13 listopada 1995 r., na bazę lotniczą USA w Al Khobar 25 czerwca 1998.r., na ambasady USA w Nairobi i Dar es-Salera 7 sierpnia 1998 r. i na amerykański okręt w Adenie 12 października 2000 r, Najbardziej spektakularne i głośne stały się ataki uprowadzonymi samolotami na World Trade Center i Pentagon 11 września 2001 r., po których Siany Zjednoczone proklamowały wojnę przeciwko terroryzmowi i organizowały koalicję antyterrorystyczną. Z pozycji fundamentalizmu islamskiego i antyamerykanizmu były dokonane zamachy na Bali w październiku 2002 r. i w Dżakarcie w sierpniu 2003 r.

Przejawy terroryzmu zaczęto dostrzegać nie tylko w nieoczekiwanych aktach organizacji terrorystycznych, lecz także w metodycznym terroryzmie państwowym wobec tych sił i grup etnicznych czy religijnych, które zmierzają do wyodrębnienia swojej tożsamości (jak czynili to Polacy pod zaborami lob inne narody podbite). Najbardziej zdecydowany w ciągu ostatniego półwiecza jest izraelski terroryzm państwowy wobec dążących do niepodległości Palestyńczyków. Skala odwetu za ich ofiarne zamachy samobójcze świadczy o celowym terroryzmie państwowym Izraela,

Poza Bliskim Wschodem przeplatanie się terroryzmu bojowników o autonomię lub niezależność z terroryzmem państwowym występuje od dziesięcioleci w Baskonii, w Irlandii Północnej, w Kaszmirze, w prowincji Atjeh na Sumatrze Północnej, a od kilkunastu lat w Czeczenii, w Algierii i na Bałkanach. Przykładem metod terroryzmu państwowego był zamach agentów libijskich na samolot linii Pan Am nad Loekerbie w Szkocji w 1988 i\

Ze względu na bliskowschodnie uwarunkowania geopolityczne terroryzmu Rada Ministrów Spraw Wewnętrznych państw arabskich na posiedzeniu w Tunisie w dniu 5 stycznia 1995 r. postanowiła rozwijać współpracę wzajemną w zwalczaniu terroryzmu, zwłaszcza islamskiego, na który był uwrażliwiony Egipt i Algieria. Na wniosek Egiptu powołano nawet specjalną komisję do opracowania ,jkodeksu postępowania*’ w walce z terrorem. Miał on zawierać zadeklarowanie się państw, iż nie będą wspierać organizacji terrorystycznych oraz że wzmocnią kontrole .na granicach i lotniskach.

Również szczyt G-7 i Rosji w Lyonie (27 VI 1996) z inicjatywy USA i Unii Europejskiej podjął kwestię lepszej koordynacji działań rządów i policji przeciwko terrorystom. W następstwie tego szczytu doszło do konferencji szefów dyplomacji i ministrów spraw wewnętrznych G-7 i Rosji (30 VII 1996), na której szczegółowo omówiono środki walki z terroryzmem i przestępczością międzynarodową. Uzgodniono 25 środków, które postanowiono wprowadzić do końca roku. Objęły one mim lepszą współpracę policji, zwiększenie kontroli na lotniskach, ujednolicenie procedur ekstradycji terrorystów oraz kontrolę o ad nowymi środkami łączności, w tym nad Internetem. Środki te dotyczyły trzech problemów: przemieszczania się terrorystów, źródeł finansowania ich działalności oraz wymiany informacji o terroryzmie między państwami. Większość uczestników konferencji nie zgodziła się jednak z wnioskiem amerykańskim, aby do listy środków włączyć także izolację i osłabienie gospodarcze państw wspierających terroryzm (do których USA zaliczyły Iran, Irak, Libię i Sudan).

W maju 1997 r. ministrowie spraw wewnętrznych i sprawiedliwości G-8 przyjęli pian przeciwdziałania wyzwaniom przestępczości w dziedzinie wysokiej technologii. Każdy z członków G-8 miał utworzyć ezyrmy całą dobę „punkt kontaktowy” dla śledzenia spraw

247