Kukułka8

XIV. Patologie międzynarodowe i ich przezwycięża nic

w niektórych krajach Ameryki Łacińskiej (Kolumbia, Meksyk, Brazylia, Ekwador, Wenezuela), Afryki (Uganda, Sudan, Etiopia, Angola, Somalia, Algieria i RPA) oraz Azji (Indonezja, Malezja, Indie, kraje Azji Środkowej).

Odrębną i coraz bardziej dokuczliwą patologią międzynarodową na przełomie XX i XXI wieku stało się gwałcenie bezpieczeństwa własności intelektualnej i praw* autorskich. Przejawia się ono w kradzieży informacji technologicznych i bankowych, w piractwie fonograficznym, w wideopiract wic, w różnego rodzaju plagiatach, podróbkach i przedrukach obcych dzieł, a także w łamaniu kodów, kluczy i innych zabezpieczeń usług elektronicznych, co przyjęło się nazywać piractwem komputerowym. Tego rodzaju działania naruszają bezpieczeństwo praw obcych twórców, wykonawców, producentów i dystrybutorów, zakłócając stosunki, między krajami ich pochodzenia i krajami zawłaszczania, Rejestr}'' międzynarodowe wskazują kraje, które tolerują tego rodzaju piractwo. Od 2001 r. w krajach najbardziej rozwiniętych zaczęły narastać obawy przed cyberterroryz-mem, w tym także przed międzynarodowym niszczeniem infrastruktury internetowej.

Od połowy łat 90. podejmowane są aktywne działania międzynarodowe na rzecz ochrony wartości intelektualnych, które niesie z sobą nowoczesna technika w sieciach komputerowych, multimedialnych i telewizji kablowej. Jednocześnie zwalczane jest piractwo fonograficzne, kaset wideo, książek i programów komputerowych. Mimo to na początku 2002 roku Międzynarodowa Federacja Przemyślu Fonograficznego sygnalizowała kilkuprocentowy spadek sprzedaży nagrań na skutek rozpowszechniania kopii internetowych. Azja Południowo-Wschodnia stała się na początku tego wieku głównym rejonem wszelkiego rodzaju podróbek i naruszania praw autorskich, na którym to procederze właściciele tych praw ponosili duże straty. Dlatego Rada Własności Literackiej i Artystycznej Unii Europejskiej dopuściła w maju 2001 r. robienie „kopii prywatnych”, ale nie na sprzedaż. W tymże miesiącu G-8 uzgodniła potrzebę przeciwdziałania przestępczości informatycznej.

AT'

„Pranie pieniędzy" i oszustwa finansowe

W 2000 roku obliczono, że liczba przestępstw dokonywanych w cyberprzestrzeni co roku podwaja się. Od tego czasu narasta tendencja USA. aby tworzyć policję światową do trans granicznej kontroli tych przestępstw. Jednocześnie państwa Unii Europejskiej chcą rozwijać współpracę międzynarodową z poszanowaniem suwerenności państw, Ministrowie spraw zagranicznych 43 państw członkowskich Rady Europy po czterech latach przygotowali przyjęli 8 listopada 2001 roku konwencję o przestępczości cybernetycznej. Mówiła ona o nielegalnych aktach popełnianych w sieci Internetu (jak oszustwa informatyczne, naruszanie własności intelektualnej czy rozpowszechnianie pornografii dziecięcej). Zgodnie z tą konwencją ujęta została polska ustawa o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną (weszła w życie 10 XI 2002). Przewiduje ona nawet karę więzienia za łamanie kodów, kluczy i innych zabezpieczeń dla płatnych usług elektronicznych.

3, „Pranie pieniędzy” i oszustwa finansowe

Liberalizacja gospodarek, rozwój systemów rynkowych i wymienialność walut w świecie w końcu XX wieku przyczyniły się do rozwoju międzynarodowych działań przestępczych w sferze ekonomiczno-finansowej. Obejmują one zwłaszcza „pranie pieniędzy" i oszustwa finansowe.

„Franie pieniędzy" oznacza inwestowanie i lokowanie pieniędzy pochodzących z przestępstwa w legalnie funkcjonujące przedsięwzięcia, Związane jest to przeważnie z międzynarodowym przepływem pieniędzy. Pierwsze założenia w sprawne zbiorowego przeciwdziałania temu procederowi ogłosiła po trzech latach przygotowań Rada Europy w dniu 27 czerwca 1980 r. Zmierzały one do budowania międzynarodowej koalicji do walki ze zorganizowaną przestępczością finansową. Z kolei w łipeu 1989 r. w Paryżu przywódcy G-7 oraz przewodniczący komisji Europejskiej EWG utworzyli Grupę Zadaniową Akcji Finansowej (Financial Action Task Force - FATF), aby przeciwdziałać „praniu pieniędzy". Niebawem dołączyły do niej państwa EFTA, a także przedstawiciele OECD, Interpolu i Rady

253