Narody należą do grupy pierwotnych uczestników podmiotowych stosunków międzynarodowych, gdyż od początku ery nowo-iytnej byty głównymi animatorami tych stosunków oraz stały się kreatorami grupy wtórnych uczestników stosunków międzynarodowych (państw, organizacji międzyrządowych i pozarządowych oraz struktur transnarodowych). Uczestnictwo narodów w stosunkach międzynarodowych znajduje wyraz w świadomych i celowych działaniach, które wykraczają poza granice własnego bytowania i mają wpływ na szersze życie między narodowe. W miarę rozwoju i zmienności stosunków międzynarodowych uczestnictwo w nich narodów nabiera coraz bardziej charakteru reaktywnego w' ramach procesów interakcji międzynarodowych.
Warto przypomnieć, że przez „naród” rozumiemy taką wielka grupę społeczną, która związana jest wspólnotą losów historycznych, kultury, języka, terytorium i życia ekonomicznego. Wyrazem tej wspólnoty jest s'wiadomosc narodowa, poczucie własnej odrębności i tożsamości wśród innych narodowy dążenie do podnoszenia prestiżu narodowego, jak również działanie'mające na celu tworzenie oraz, umacnianie własnego państwa.
Kształtowanie się narodów było - i jest długim procesem historycznym. W toku owego procesu dokonuje się integracja etniczna, społeczna i polityczna. Kształtują się również języki narodowe i powstają literatury narodowe. W ten sposób tworzą się i umacniają więzi narodowe, znajdujące wyraz w poczuciu wspólnoty i solidarności narodowej, w przywiązaniu do wspólnych tradycji i w patriotyzmie. Efektem takiego dojrzewania procesu narodotwórczego jest przy go-