op12

LUKABZ GSWUS3KI

Drugi mówi: „Coż na tym. kiedy się mam dobrze Przy tym moim kurwlęciu”. — Hu ha ha, to trefna!

—    Aż ich zabiją z takim sposobem przyjaźni,

Co jej tak nabywają, jako mówiem — w łaźni.

—    Lecz przecie to niegrzeczy^,w; mieliby

przynamniej

Księża z ambony gani/:. — Ach, niestełyż, ach ach! Jak ma ganić, gdy każe¹" o czystości ksiądz-gach. Jako ten może mówić o Boskiej miłości,

Którego miłość wszytka w sercu ku jejmości? Konccptuje^,u wybornie, to jest tajemnice Boskie szpeci i prawie wywraca na nice ^,w.

Drugi perfumem pachnie de scrinio totus ^,,T.

Ten zaś często inszą miewa, aby był dwotus ^,u Rozumiany, najbardziej wzdycha, oczy w niebo Wnosi, Orute Iratns ^u* mówiąc, bo na ten czas Widzą 1 mówią: „Wierać¹³⁴, to pobożny kapłan".

—    Toć przecie lepiej niż ów, co mówiąc: „Dominus Vobiscuvt^,łl, chłopcze, coż to za pani?" A chłopiec: „Et cum (tpirltu Tuo ^lM, pani Gemsicka to".

A ksiądz obracając sic: „Oremus ^1Vł, nadobna”.

—    Proszę, daj księży ¹⁵⁴ pokój, a wróćmy się raczej I mówmy o tej rzeczy, któraśmy zaczęli.

Hirarzcczu — niewłaściwie, niedorzeczność, fcazuć — mówić, pniWić kazanie.

^,lł koneeptoicać — sadzić się ns wyszukune pomysły.

"* na nice — na opok. Sam: wygaduje bzdury.

^Ul de Acrfnlo totus — ze skrzyni cały; oczywiście: zo skrzyni z pachnidłnmi.

'»• derotui — pobożny, bogobojny. ^w* Ql*te, fuUnti — Módlcie się, bracia.

'*• wierać — zaprawdę, zaiste ^m Dominu* robiseum — Pan r wami. ^ut El cuwi ... Tuo — Iz duchom Twoim.

'** Greniu* — Módlmy siq.

^,w księży — celownik rzeczownika zbiorowego: ta księża.

—    A wiesz go kat, o której, bo tak z-ma tery jej Jednej w drugu skaczemy, jak pchła po koszuli.

—    Tak-cl bywa w potocznej rozmowie, lecz przecie Wróćmy się. — A do czegóż? — Do wojny.

— A przebóg!

Do pokoju by raczej, bo Już wojny nazbyt.

Do wojny przecie, kiedy j.'okój być nie może.

—    Mówże o niej. niebożę'

—    Naprzód trzeba $Ję staruc o wodza dobrego; Pokąd tego nie będzie, wojska gromadnego.

I by największe siły prozno zbierać, ani Się nimi ubezpieczać gdy błazen hetmani Ażebyś dobrze wiedział, takowego do tej Mieć potrzeba usługi, co by te przymioty Miał naprzód umiejętność doświadczoną, potym Vigor^m jakiś umysłu, a po trzecie, zlotem Nieprzcpbconą czułość ^19H i niepopędliwą Opatrzność^łłT raczej, niźli częstokroć szkodliwą Odwagę, nierozmyślną bez wszelkiej uwagi^,5*

Po czwarte, trzeba jeszcze u wojska powagi 1 bojaźni żołnierza, którą wprzód sprawuje Reputacyja wielka; zaś gdy nie folguje ^,5'

Złym — surowość. To grzeczna *^uu, gdy uwagą swoją Sprawi, że go kochają, a oraz i boją.

Prócz tych przymiotów trzeba mieć jeszcze

prawdziwą

Chęć ku dobru ojczyzny, szczerą i życzliwą.

pigor — żywość, sUa. czułość — czujnolć.

^al Oyotrznoić — przezorność, ostrożność.

^Ut uwaga — rozwaga, pomiarkowahle, zastanowienie.

'*• /olgotfad — pabhiiać.

'** przeceno — (rzecz* właściwa, stosowna, odpowiednia, znakomita.