scan0009

Realizacja programów PR

♦    wiadomość {lego a lego nie dowiesz się nigdzie indziej.... ważna wiadomość ii

diag§

♦    zaproszenie do zainteresowania się dalszą częścią listu (mamy do przeka- I zania mSą wiadomość, żezostal(a) Pan(i) wylosov;any(a)lzaproszony(a) do.., I lub mamy zaszczyt poinformować, że zostaliście Państwo wyróżnieni/wy- I braniluznani za...).,

♦    ponaglenie (tylko do..., zareaguj..., ostatni dzwonek...)

♦    narracja (nie musicie się osobiście..., by wiedzieć, źe~)

♦    działanie (zarezerwowaliśmy dla...miejsce w autobusie udającym się...), jj

Podobny jest alert medialny, czyli poinformowanie mediów o nadchodzącym wydarzeniu (z krótką odpowiedzią na klasyczne pytania: Juo", „co”, „kiedy”, „gdzie” i „dlaczego”).

Książka/arkusz Taktów, arkusz Informacyjny [het shcct) (12)

Tym terminem określił Nię najczęściej zwięzły opis (spraw) organizacji: linia produktowa, produkt wiodący, obroty, nazwiska czołowych kierowników, siedziba, elementy rozwoju historycznego. W tej formie może być materiałem wspierającym treści zawarte w komunikacie dla prasy (1,2) (zakres informacji musi być odpowiednio temu podporządkowany, np. mogą to być pełne tabelaryczne dane liczbowe uzupełniające informacje zawarte w komunikacie i przedstawiane dziennikarzowi jako suplement do komunikatu). Każda organizacja może mieć więc kilka książek faktów odmiennie tematycznie wyprofilowanych lub jedną ze względnie stałym zbiorem wiadomości oraz inne tworzone doraźnie, w miarę potrzeb.

Doraźnie tworzona książka faktów może towarzyszyć wprowadzaniu na rynek nowego produktu; wówczas jej treścią będzie dokładna charakterystyka produktu, wyniki badań jakościowych czy innego rodzaju, ew. także kto wydawał opinię z użytkowania produktu.

Uczni dziennikarze mogą takie materiały cenić wyżej niż komunikaty, w szczególności gdy te ostatnie były dostarczone w nieodpowiedniej formie, wymagającej dopracowania, tym bardziej, że powstałe na podstawie facl sheei artykuły traktowane byłyby jako własna twórczość dziennikarza.

Opracowanie „pytania-od powiedz!" (13)

Ifcgo typu firmowe opracowanie należy - podobnie jak np. background. książka faktów, a nawet opracowanie przeglądowe - do grupy surowych materiałów dostarczanych mediom, jakkolwiek bardzo często dobór treści jest wynikiem analizy czym interesuje się opinia publiczna i media. W gruncie rzeczy przedmiotem mogą być liczne tematy podjęte w innych materiałach danej organizacji, z tą różnicą, te ujęte w formie odpowiedzi na konkretne pytania, których wyboru dokonała sama organizacja. W tym znaczeniu omawiany typ opracowania może być nie tylko komplementarny wobec książki faktów, ale ją substytuować. Odpowiedni podział pytań na grupy oraz przejrzysta konstrukcja w połączeniu z rzeczową, klarownie podaną informucją-odpowiedzią spowodują, że powstanie interesujący dokument informacyjny z bogatą treścią o małej objętości. Przy celowym wyborze techniki można łatwo zmieniać zestawy „pytanic-odpowiedź".

Znane są interesujące przykłady zastosowania omawianego układu informacji do dialogu z szerokimi grupami społecznymi (broszura parlamentu niemieckiego, gdzie dodatkowo wprowadzono przedstawienie zarzutów i pytań „jakby" od obywateli w formie humorystycznej ilustracji).

W formie „pytania—odpowiedzi" mogą być opracowywane również własne media kolportowane w celach PR.

Studium przypadku (14)

Jakkolwiek ten materiał (cose story) wykorzystywany bywa - ze względu na treść - do celów głównie promocyjnych, a konkretnie promocji produktów - dla służb PR byłaby to jedna z najbardziej naturalnych wypowiedzi o treściach marketingowych. Studium nic jest bowiem emocjonalnym, gołosłownym zachwalaniem produktu i apelem o jego zakup, lecz argumentacyjnym tworzeniem wzoru do naśladowania przez interesujący opis historii użytkowania produktu (dlatego w literaturze spotkać można angielskie określenie casć history). W zależności od tematu może być on opracowany także według podanej przedtem formuły OWO.

Zdjęcie prasowe. Ilustracje (15)

Komunikacja obrazowa może przybierać różne formy - zdjęć prasowych, rysunków, wykresów, schematów, slajdów. Walory wykorzystywania zdjęć i wszelkich ilustracji przedstawiliśmy przy omawianiu obrazu jako środka komunikowania. O ile język (pisany j mówiony) jest naturalnym systemem symbolicznym, systemem znaków - pośredniczy między nami a rzeczywistością, to fotografia czy nawet zainsccnizowane zdarzenie pierwotne jest odbierane właśnie jako wierne odbicie rzeczywistości, nie jako znak [65, s. 8]. Zdjęcie daje poczucie, że jif tam było".