SDC12908

74

Kszzahomarue af tradycji baisn~.

bl) podokres pierwszy⁷⁵

Charakterystyka-, język polski zaczyna pojawiać się w postaci pisanej. ^ tylko jako glosy. Dostępny materiał językowy ujawnia ślady po dłwmdi ^ rzeczach oraz różnice diaJektalne nowsze (mazurzenie, wałczenie i ń-jk jawiają się dalsze polskie innowacje fonetyczne, gramatyczne i leksykalne. Oh przekształceń językowych ważne było oddziaływanie wpływów obcych, a*, mieckich przede wszystkim. Język polski oddziaływa na zewnątrz, na pnh (Problematyka terytorialnego zasięgu języka polskiego, dla A. Brucśata sprowadzająca się do wpływów polskich na języki sąsiednie, pojawia « w omawianej książce zapewne pod wpływem rozprawy Baudouina de Co** nay O drevnepol’skom jazyke do XlV-go stol’etija ⁶;

b2) podokres drugi

Charakterystyka-, właściwe początki piśmiennictwa polskiego: dhosc i długie teksty (pieśni, psałterze, biblia, modlitewniki: poezja i proza; przdb-dy). Wpływy czeskie. Rozwój pisowni i języka. Udział duchowieństwa i kota w tworzeniu języka pisanego.

(Widać tu odbicie wcześniejszej tradycji klasyfikowania zabytków piśmkz-nictwa, która została rozwinięta później i upowszechniona przez J. Łom } ■ w Początkach piśmiennictwa);

c) druga doba historyczna (lata 1500-1763)

Charakterystyka-, zerwanie jedności językowej - rozwarstwienie socjahe język ludowy, gwara i język klas wykształconych. Ostateczne ustalenie się pi , sowni i form gramatycznych — nieznaczność zmian. Oddziaływanie nond wpływów obcych: specjalna rola łaciny, wpływy włoskie i innych języków, objawienie się wpływów wschodnich. Wzajemne oddziaływanie: słabe niskie ■ I polszczyznę *-* silne polskie na język ruski. Oddziaływania („zdobycze") bil- a tury i języka polskiego na Wschodzie. Rozwój języka („mowy") pisanego pa' wspomagającym wpływem reformacji i humanizmu. Powolny upadek języka a S „ciemnoty saskiej";

d) doba najnowsza (lata 1763—1906)

Charakterystyka-, gallomania (moda na francuszczyznę i wpływy francusb na język polski). Działania poprawnościowe w dobie stanisławowskiej. Kstf-

⁷³ A. Bruckner poświęcił pierwszej dobie historycznej dwa rozdziały swojej książki, pofcss gdy innym epokom po jednym. W przeświadczeniu, że te dwie różniące się od siebie ew*> okresu były dla autora periodyzacji podokresami. wyróżnienie ich uznaję nic tylko za uprr*' nione. ale za konieczne. Obu podokresom nadaję nazwy liczbowe, aby uniknąć kolizji z nam** symbolicznymi wprowadzonymi do tradycji przez S. Urbańczyka.

^T* Lipsk 1870 (Wprowadzenie, 81. p. 3).

L X Tradycja

siwa Warsa tyznutdojęz Kopczyńskie

Tak prze wy chroookM nować. po tu kacji tematyi piśmiennicnti dyzacji. jak A Brucknera sarstwa język dzystóm poka wanie niektor wych (nielded stawiona pen niejszym perio de Courtenay dla praw wen nują operacji j terminujących do zmieniający* darczych itd. « wspólnoty kom wację. że nazby nie jest do utn narracji.

I. 3. D. P Jana Bai

Periodyzacja J języka polskiego⁷⁸ '.

⁷⁷ Uczony ten fort nauk narodowych.

™ Zabawne jest, *> mieniajęc Bnkincrow) graficznym. Baudouin f>

mania wiecznej świeżość

roku wydania