56 13. Kulisiewicz. Witaj, piesku!
C i c h o — g ł o ś n o
Ćwiczenie pozwala dziecku na dostrzeganie kontrastów i przeciwieństw.
Terapeuta nagrywa na kasetę szczekanie psa. Przekręca potencjometrem i odtwarza dziecku nagranie raz bardzo głośno (stwierdza: „Było głośno”), a następnie cicho („Było cicho”).
R o z c i n a m i s k ł a d a m
Zadanie ma na celu powodowanie zmian odwracalnych - rozcinanie i składanie w sensowna całość.
Terapeuta pokazuje dziecku obrazek przedstawiający psa, a następnie rozcina go na kilka części i prosi dziecko, by złożyło pocięty obrazek tak, by przedstawiał to, co było na nim przed rozcięciem. Należy zastosować zasadę stopniowania trudności - rozcinać obrazek na coraz większą liczbę części.
Po kolei
W tym ćwiczeniu dziecko, łącząc obrazki w logiczną całość, poznaje ciąg wydarzeń o przygodach psa.
Terapeuta przygotowuje obrazki tworzące historyjkę. Zadaniem dziecka jest ułożenie obrazków zgodnie z kolejnością zdarzeń przedstawianych przez terapeutę27.
Ślady
Podczas tego ćwiczenia28 dzieci zgadują, co się wydarzyło, poszukują rozwiązań, ustalają przyczyny danego zdarzenia.
Terapeuta na arkuszu papieru nakleja ślady psich i ptasich śladów, tak by ptasie ślady dochodziły do psich pod kątem prostym i tam się kończyły. Terapeuta zachęca dziecko, aby opowiedziało, co się wydarzyło
27 Inspiracją do tej serii ćwiczeń są ćwiczenia z cytowanych publikacji E. Grusz-cz y k - K o 1 czy ń s k iej.
28 Pomysł tego ćwiczenia pochodzi z książki P. Schiller, Mądre dziecko, pr/eł. R. Waliś, Liber. Warszawa 2005.
(ptak mógł odlecieć, wskoczyć psu na grzbiet itp.). Podobne zasady można wykorzystać, naklejając ślady dziecka i psa w różnych układach.
ft
Pieskowi c h c e się jeść
Zabawa kształtuje rozumienie (trudnej) sytuacji i sposobu jej zmiany na lepsze.
Terapeuta przygląda się pieskowi i mówi: „Piesek jest chyba głodny. Go trzeba zrobić, gdy piesek jest głodny?”. Dziecko odpowiada, a następnie przygotowuje posiłek dla psa. Zabawę można wzbogacić rozmową o tym, co pies lubi jeść.