�egna�ek2

iw

i więc ta odkrywaniu rządzących nimi praw i prawidłowości oraz uyprowadaniu wianków zponczególnyeh rozwiązali

Drop wynulaiai cMasynycm jol dla procesu myślowego wynalazcy |Ub racjonalizatora DtucfO teł moro nitcć zastosowanie w rozwiązywaniu pro* Wcmów o charakterze tcdncznym (zawodowym). Przykładem może być analiza rozwiązań kontfmkojnyth określonego typu komputera lub różnych rodzajów propanów komputerowych; Rozwiązując dany problem uczniowie (studenci) pow. tonią niejako .drogę myślowa" jiką przebywa wynalazca luli racjonalizator dane. gounąitaou.

\atoc«Ki drop optymalnego planu działania może byt stosowana w rozwią. zywniiiu iw. problemów wcbnolopcmych Jan Bogusz wymienia jedenaście eta* pow rabacji rozwiązywana problemów tą drogą¹, a mianowicie:

1) uzaftlowynic potrzeby działania w danej sytuacji:

D nfomwibwisie nsadnicttgo zadmił oru idei określonego działatui (zamiani); }) aralia aktualnej sytuacji waz posiadanych sil i środków pod kątem możliwości ich utycia:

4)    pMzoiiwanić sposobów rozwiąana otrzymanego zndnnia;

5)    wybór kryteriów oceny t krytyka posżefligólnychprojektów;

6)    opracowanie zabteó do planu optymalnego;

7)    szczegółowe opracowanie planu działami, z wyszczególnieniem etapów jego wykona;

$) ^orządioie harmonogramu działań i wykonania postawionych zadań;

9)    teoretyczne sprawdzanie tatoici opracowanego i przyjętego planu;

10)    wykonu* planu działań zgodnie z harmonogramem:

I Dbytjcmi analiza planu dzuhria na podstawie doświadczeń wykonawców. •

Metoda przypadków

Teram ..przypadek" pochodzi od łacińskiego iłowi mus oznaczającej zda* rżenie, chanktoyiłyczny wypadek, przyjadclr. Natomiast nazwa metody pochodzi i bajów mgtoukich, gdzie - jak twierdzi W.Okoń - określano jest jako „case raflhod" lub „case nudy**¹. Niektórzy nazwy tej metody dopatrują się w dorobku T. KotirbmikKfo, który w jednym u swoich artykułów Problmaiykti dobrej roboty w&dtkkwytlmutiiti, Milctm I Mity („Oświata Dorosłych" 1996, nr 3) tticTprcmje teram Juzu*" jako autentyczne lub fikcyjne przypadki dawane do praktycznego ranrzypu^a.

Metoda U polega na przedstawieniu uczestnikom zajęć jakiegoś /darzenia (au* rar>xacp lob fikcyjnego), w którym powinni om doitr/cc problemy do rozwią* ma i prardn—tt propozycje kh rozwiązania. Opis len me zawiera jednak wtzytduch tnfbrmacji niezbędnych da rozwiązana zawartych wr mm problemów,

ponieważ, metoda ta ma służyć również wyrabianiu umiejętności groraadoM I szu* pełniani* informacji, dzięki którym możHwt będąc dopiero rozwiązaflie proWcoB. Uczestnicy zajęć mają więc do czynicma z sytuacją Brdzie) zbltMądożyot.biw r/ćezywislości częściej mamy do czynień z probirmutu, któro immmy wwśąry* vtt, mc nwjąc o nich pełnych informacji

W metodzie tej można wyróżnić kilka charakterystycznych etapów':

-    przekazanie ucwilnitom zajęć tylko rnewkikfcj części inlbMii z pełnego opisu przypadku. Informacje te niejako sygrólrzują problem, ile mc tą wystarczające do konkretnego sformułowania probkmi. a tym Mtiej do jego rozwiązania;

-    przygotowanie przez uczemuków zajęć pytać do maczyocb, dotyczących rozpatrywanego przypadku. Należałoby przy tym tak kierować fonnulowa* mem i staswianicsn pytaó. a^y w picrwizci fa>kqnraści dotyczyły m rojsseoi* mcjszych danych związanych i przypadkiem, i dopiero później danych naświetlających szczegóły przebiegu tego zdarzenia;

-    porządkowanie i rejestracji zgromadzonych infonrocjt;

-    analiza i rozwiązywanie problemów wynikających z danego przypadku;

-    ocena sposobu zbierania informacji o przypadku i ich interpretacji oraz ocena rozwiązania problemu.

Stosowanie tej metody przynosi lepsze efekty, gdy przedstawiany opu przypadku umożliwia więcej niż jedno rozwiązanie, % których każde ma m akty. Wi* bej sytuacji należy wypracowane przez uczestników njęc rozwiązanie porównać pozostałymi możliwymi rozwiązaniami, ustalić ich wady i zalety oraz wspóbie dokonać ostatecznej oceny tego rozwiązana

Przykładem takiej metody może byeopił sytuacji związany iip^ąucrBÓff W stosunku do nauczyciela, na podstawie którego studenci - wcielając się w rolę wychowawcy lub dyrektora szkoły - powinni podjąć odpowiednie decyzje.

Metoda sytuacyjna

Metoda ta jest bardzo zbliżona do metody przypadków, foadmea tómia między tymi metodami sprowadza się do istoty opisu sytuacji problemuwcj. W tej metodzie bowiem, w przeciwieństwie do metody przypadków, opis powinien być pełny. To znaczy, Ze powinien zawierać wszystkie niezbędne informacje do rozwiązana problemu. Niekiedy powinien uwierać nawet nłąnah W prooa rysunków, szkiców sytuacyjnych, scbemaów, tabbc itp. Nie ozmea tajeduk. tc są to sytuacje rzeczywiste. Zazwyczaj bowiem rają one charakter fikcyjny, choć prawdopodobny - w przeciwieństwie do sytncji występujących w oeiodoc symulacyjnej*.

' J fiofuo.tę w,» »S*7ć

‘iwaijókrlildliiwlbikąBniiili^ <tt,» 125-'WQM.lt/wWcrtrf raol.łJtt •tM—MPilo i ..•pró.ijw

¹1. Pólwraycki,    '. ńp dl, i 121

^ł C’/ Kupi»tewfc/.opfll,i. 152