0001301

8

T

-ws®

S

t

VIII

Stróż grobu i wszelkich rycerzów, Bóg zgody, Pan drzewa żywego, rzeki Eufratu, Pan od Wschodu aż do drzewa kwitnącego, nadzieja i pocieszenie nam wszytkim hołdującym, zasmucenie przeciwnikom, etc. etc.

I

„Tobie Zygmuntowi Trzeciemu, Królowi Polskiemu, nieprzebrany skarb łaski i Majestatu naszego przez to krótkie pisanie nasze wypowiedamy. Czasów niedawnych żądałeś łaski naszej przez Samuela Otwinowskiego, Piotra Ozgę, Stanisława Żółkiewskiego, hetmana swego, którąś był otrzymał za przyczyną Panów Radnych. A teraz masz radę o nas i chcesz Ziemię Hierozolimską z mocy naszej wydrzeć—przeto i nierządnym i nieradnym jesteś człowiekiem. Czyli się nie boisz śmierci z tymi małymi ludźmi twymi? Kiedym umyślił, pewno będzie, i to wszytko stanie się, jako prędko zrozumiesz moc moję, którą mam w Państwie swojćm. A zaś do wielkiej mocy i potężności Państwa naszego, zachowa się umysł mój aż do lata przyszłego, w którym czasie poznasz moc moję. Już tedy więcej nadzieje się przyjaźni naszej, ani też przyjaźni mojćj nie spodziewaj, w słabych murach twoich, które twymi poddanymi potłukę. Kraków, stołeczny twój, bez wszelkiego miłosierdzia wezmę, a pamiątkę po sobie zostawię—krwawy miecz—który-ć posyłam. A czasu swego w ziemi podepcę Ukrzyżowanego Boga Twego, i na wieki twoją wiarę wykorzenię, więc i poświęconych twoich końmi targać każę. Niechaj się Bóg twój na mię gniewa, a niech ci na pomoc przybywa, którą mocą Ojca

mego Mahometa wszytkiego dokażę. Miejże na i

I

A

K