0001301

10

Bolesław Wielki, Chrobry.

Rozszerzywszy dzielnym swym ramieniem granice Polski od morza Bałtyckiego do Dniepru i Elby, obwarowawszy one dla potomnej pamięci słupami żelaznemi, w Dnieprze, Elbie i Sali ulkwionemi; nareszcie urządziwszy kraj i zaszczepiwszy oświatę przez założenie trzech w Polsce Klasztorów Benedyktyńskich, temu szczególniej celowi poświęconych (Świętokrzyskiego, na Tyńcu i w Sieciechowie), słusznie uzyskał imię pierwszego u swoich czasach wojownika i jednego z najdzielniejszych w Europie monarchów, a sam giermański dziejopis Dytinar, ów nieubłagany nieprzyjaciel Polaków, nicodmawia mu przecież naj-chlubniejszych zalet.

Bandtkie, po wyliczeniu przeważnych dzieł Chrobrego, rzecz

0    nim kończy, że większa część miast w Polsce jemu winna swój początek, gdyż on właśnie przy nowo wybudowanych zamkach dla zachęcenia mieszkańców dawał stoły publiczne,

1    do nich obywateli zapraszał. Słusznie więc po takim królu osierociała Polska przez rok cały żałobę nosiła, który zdaniem obcych i swoich pisarzy, był Królestwa Polskiego, a nawet uiejakoś całego narodu, w większej świetności założycielem.

Nieprzedsiębiorę kolejnego opowiadania zwycięztw, urządzeń i stosunków Bolesława z obcymi, gdyż te Naruszewicz, Bantkie i inni, z całą dokładnością wyszczególnili, przytoczę raczej kilka urywkowych wspomnień do tćj epoki się odnoszących, które albo były, albo być mogą, przez swą wysta-wność przedmiotami dla pędzla, rycia idiota, nieobojętnemu

Przyjęcie Ottona w Gnieźnie przez Bolesława, lubo go Krasicki w swym Doświadczyńskim wyśmiewa, przecież musiało być w rzeczywistości arcy w spaniałem, gdy go za takie sam Dytmar, świadek oczywisty, podaje. Jeżeli zaś ówczasowa Polska, niemiaia tak wiele różnobarwnego sukna (jak Krasicki