0003001

Ad.

( 17 )

Ad.

czasu. A ze miał przez śmierć powrócić do ziemi, z której był ukształcony, przeto wyrzucił Bóg Adama z Raju, ażeby uprawiał ziemię i żył z pracy rąk swoich, a przy drzwiach rajskich postawił na straży Cherubina z mieczem ognistym. Adam takim sposobem został z Raju wypędzony. Miał z Ewy żony swojej wielu synów, a lubo pismo nie wyszczególnia tylko trzech: Kajma, A-|»|a i Selha; jednak Mojżesz dosyć daje do zrozumienia iż ich więcej było, kiedy wyraźnie pisze, iż Adam spłodził synów i córki. Umarł on w lat 930 wieku swego. Wszystko to co wiedzieć się może o Adamie, znajduje się opisane w pięciu pierwszych rozdziałach księgi rodzaju. Nie wspomina pismo ani o jego życiu po wygnaniu z Raju, ani o jego śmierci. Nic licz fundamentu zaś wierzymy (mówi Augustyn S.) iż pierwsi dwoje ludzi, prowadzili życie świątobliwe po swym grzechu , w pośród pracy i ucisków, któretni byli obarczeni, a przeto zostali wolncmi od kary wiecznej w dzielności krwi Chrystusa, która w czasie miała hydź przelana. — Mniemanie to zasadza się na powadze pisma, które twierdzi, iż ten którego Bóg uformował pierwszego aby ojcem był świata, «był oswobodzony z grze-<hu przez mądrość » Adam jest wizerunkiem Jezusa Chrystusa: ten to pierwszy człowiek na którego wzór jesteśmy przekształceni, jest początkiem naszego duchownego życia, wprzód nim len nowy Adam podał się. na śmierć krz yżową, stal się tamtemu podobnym przyjąwszy na siebie ludzką naturę i postać grzeehową. Na krzyżu dokonał życia, był zanurzony w głębokim śnie śmierci, a z otworznego jego boku Dyk. Bum, Tom ł.

włócznią, wyszła jego oblubienica, którą jest kościół święty. Krew i woda wypłyniona z tegoż otwartego boku, dały jej z życiem moc rodzenia synów oblubieńcowi swemu, i et stają się jemu podobni , którzy żyją życiem jego, i są jogo duchem ożywieni. Gcne. C. i.

cl SCIJtlCII.

ADAMA. Ziemia czerwona. Miasto Pcntapolu, jedno z tych, które były w perzynę obrócone, i pogrzebione pod wodami morza martwego dla współuczestnictwa występków Sodomy i Gomory. Było i drugie miasto tego nazwiska, należące do pokolenia Ncftali. Gcncs. Cap. 10.

ADAII. Piękność. Dwunasty miesiąc roku kościelnego u Hebrajczyków, a szósty roku cywilnego, odpowiada on naszemu Lutemu. Trzeciego dnia tego miesiąca żydzi uroczyście obchodzili poświęcenie kościoła, którego za naleganiem Aggensza i Zacliaryasza proroków odbudowanie, lego dnia było ukończone, i w tym dniu był poświęcony. Siódmego dnia odprawiali post na pamiątkę śmierci Mojżesza, trzynastego z powodu Estery; a czternastego, obchodzili święto nazwane Furim czyli losów, z powodu uwolnienia ich od o-krucicństwa Amana. Ester. Cap. 3.

ADAR tionim. Gatunek monety wyrażony w Ful gacie pod nazwiskiem soli dum aureum czerwony złoty, a 70 sztuk złota; był to gatunek dukatów wartujących około pięciu drachmów.

ADAREZER. Piękność pomocy. Król Saby wSyryi, którego królestwo rozciągało się od Libanu aż do Orontu, i od południa aż do północy. Dawid zniósł tego króla we dwóch wielkich bataliach, zabraw szy mu więcej niż 70,000 jazdy, 3