0218

IV. 7. 8.

MIESZKO: WŁODZISŁAW III LASKONoGI.

203

kaz Necr. Boh.-Sil. W części nowszej tegoż Nekr. Lubiń.¹) zapisano pod data 1 sierpnia: Meszkom*, dacia Maioria Poloniae, confratris nnstri. Pisarz, jak wskazywać się zdaje określenie, miał tu zapewne na myśli Mieszka Starego; jeżeli to jednak nie jest przypadkowo obrana data, i jeżeli polegał na jakiejś wiarogodnej informacyi wcześniejszej, to niewątpliwie informacya ta dotyczyła niniejszego Mieszka, syna Mieszka Starego. Ze obie zapiski lubińskie nie mogą się odnosić do Mieszka Starego, jak mylnie przyjmuje Kętrzyński²), wykazaliśmy powyżej (III. 17.).

() żonie i potomstwie Mieszka nie ma nigdzie jakiejkolwiek wzmianki. Ze to nie jest tylko rzecz przypadkowa, lecz że Mieszko rzeczywiście zmarł bezżenny, inconiugatus, jak trafnie podaje Kron. Wielk.^{3 4 5 6}), na to wskazaliśmy poprzednio (IV. 2).

8, Włodzisław III Laskonogi.

Ostatnim synem z drugiego małżeństwa Mieszka z rusinką mieni go Kadłubek ^ i dokument patryar-chy Monacha^h), tudzież późniejsze kroniki polskie. Kron. Wielk.") daje mu błędnie, podobnie .jak dwu jego starszym braciom (IV. 6. 7.) krewną cesarza Fryderyka I za matkę. Błędnie też nazywają go pierworodnym synem (filiaa primogenitus) Mieszka Nagr. książ. ślas.^{7 8}), a Chroń, princ. Pol.^s), wyliczając trzech synów Mieszka, kładzie go wprawdzie trafnie po Bolesławie, ale bezzasadnie przed Odonem.

W dokumentach używa Włodzisław czasami przydomków: maior dux Polonorum⁹) lub dax magm* Polonoram^,n); tenże sam przydomek Magna* daje mu też Kron. Wielk.¹¹) i Nekr. Lubiń.¹²). Wolm tych ostał nich źródłach podany jest też drugi jego przydomek: Laskonogi. Liczbę porządkową tercia* (uwzględniając dwu poprzednich książąt krakowskich tego imienia (Włodzisława Hermana i Włodzisława II), nadaje mu Tabl. król. poi.¹³).

Wyraźna dale urodzin jego podał dopiero Długosz ^u) pod r. 1168: stwierdziwszy, że daty urodzin innych synów Mieszka polegają u Długosza tylko na kombinacyi, nie mamy powodu przywiązywać i do niniejszej jakiejkolwiek wagi. Ze względu, iż Włodzisław (Wlodislaas filius Meaiconis) świadkujc na dwu dokumentach Bogusława I¹⁵), przypuszczalnie r. 1186 wystawionych, przyjąć trzeba, iż data jego urodzin nie może być późniejszą od r. 1174, a prawdopodobnie była jeszcze wcześniejszą. Nie ma jednak powodu, ze względu na przydany mu pod r. 1228 w Bocz. krót.¹⁶) i pod r. 1231 w Necr. Boh.-Sil. ¹⁷j tytuł m\ex twierdzić, jakoby umarł mając lat przynajmniej siedmdziesiąt, a żalem nie urodził sic później, jak roku 1161^1s), albowiem określenie to mogło być równie trafnie stosowane do sześćdziesięcio- lub sześćdziesieciokilkuletniego starca, zwłaszcza, iż równocześnie panował w Polsce inny książę tego samego imienia, Włodzisław Odonic, od którego za pomocą określenia *em-x Irzoba było odróżnić Laskonogiego. Ponieważ data urodzin jego starszego brata Mieszka nie może wyprzedzać roku 1160 (IV. 7.). przeto urodziny Laskonogiego zamknąć należy granicą lat 1161 — 1174- r. Dokumenl, rzekomo przez Laskonogiego r. 1181 wystawiony¹⁹), jest podrobiony²⁰); pierwszy autentyczny jego dyplomat nosi datę 16 kwietnia 1208 r.²¹), nie daje zatem jakiejkolwiek podstawy do bliższego określenia daty jego urodzin.

Ostatni autentyczny dyplomat Włodzisława wystawiony został 24 lutego 1231 r.²²); późniejszy, z 23 kwietnia tegoż roku²³), jest podrobiony²¹); zatem niewątpliwie błędną jest data jego śmierci 1228 r., dopisana

1

Mon. Pol. V. 634. — -) Ibid. V. 634 u w. a. — 3) I], id. II. 526. — 4) Ibid. II. 378. — 5) Kod. dypl. Wielk.

2

III. nr. 2020. — 6) Mon. Pol. II. 520. — 7) Ibid. III. 712. — 8) Ibid. III. 540. — 9) Kod. dypl. Wielk. I. nr. 592. —

3

H)) Ibid. I. nr. 119. Dokument ten jest jednak podrobionym, por. Piekosiński w Przegl. kryt. 1877, 441 i Kętrzyński,

4

Stud. nad (lokum. XII w. 107. jakkolwiek tytulatura może się opierać na jakimś autentycznymi wzorze. — H) Mon. Pol. II.

5

557. — 12) Ibid. V. 629. — 13) Ibid. III. 278. — 14) Ilist. Pol. II. 73. — 13) Kleinpin, Pomni. Ukdbuch I. nr. 103. 104.—

6

U') Mon. Pol. II. 803. — 1") Zeitschr. f. Gesch. Sehles. V. 114. — 18) Mniemanie Perlbacha, Preuss.-Poln. Stud. I. 10.—

7

19) Kod. dypl. Wielk. I. nr. 119.— 20) piekosiński, Przegl. kryt. 1877, 441; Kętrzyński, Stud. nad dokum. XII w. 107.—

8

21) Kod. dypl. Wielk. I. nr. 63. — 22) Ibid. I. nr. 592. — 23) Ibid. I. nr. 131. — 24) Piekosiński w Przegl. kryt. 1877, 441.