0011901

117

głodem trapionej z Kujaw do morza spławione, skrzywdzili i zamordowali kupców litewskich w Ragnecie,uczynili więc wojnę nieuchronny. — Ta znalazła Jagiełłę nietylko w dobrem poro-zumiemiu z Witoldem lecz w przyjaznych stosunkach z Mongolską nawet potęgą.

Nowsi historycy, Waga Bantkie, a nawet Niemcewicz, lubo w swych śpiewach obrał za główny przedmiot bitwę pod Grunwaldem , przecież zaniedbał wznowić szczegóły które starożytność troskliwie nam przekazała. One to głoszą i przypominają zacne imiona zasłużonych krajowi wojowników i przedstawiają poważne obrazy dla sztuk i rymotworstwa nie obojętne.—Idąc przeto w trop za Bartoszem Paprockim , którćn obszernie w Ogrodzie Królewskim tę bitwę opisał, dłużćj nad zamiar pisma, napomknę o niej.

Krzyżacy nie czekając wypowiedzenia, pierwsi stawili czoło, i posłowi polskiemu Mikołajowi Kurowskiemu któren namawiał do zgody z wyniosłością W Mistrz wyrzekł : mało sobie ważę Króla waszego i zwami. Na co poseł poważnie odpowiedział : zaniechaj wojny, bo jeżeli ty do Litwy pójdz iesz , zaraz tu nas u siebie mieć będziesz.

Rozeszła się więc pogłoską o wielkich przygotowaniach Krzyżaków. Zgromadzili oni z całej południowej i zachodiej Europy niezliczone zasiłki, przybył do nich z drużyną dzielny francuzki hetman Bouciquau, w przekonaniu, że dopomoże Krzyżakom całą północ w kajdany okuć i z wawrzynami we śnie przywidziancmi powrócić do Francyi. Tymczasem Polacy zbierając swe siły podług możności, nie mało pokrzepieni zostali przybyciem wyćwiczonych rycerzy, którzy lubo w zagranicznej dotąd służbie, przecież pomnąc na rodzinne obowiązki, rzucili obce zastępy, aby pomnożyć szeregi obrońców własnej Ojczyzny. —Byli to : Zawisza Czarny, Jani Farmy Grabowscy herbu Sulima, Tomasz Kalski herbu Różyc. Wojciech Malski herbu Nałęcz, Dobek Puhata herbu Wieniawa, Jan Brogtowski herbu Grzymała i Skarbek herbu Ilabdank.