9152S
6401

siednie włości obowiązane były dostarczać potrzebnej liczby podstawnych koni. Konie takie w zepsutej cesar-sko-bizantyjskiej łacinie zwały się paraveredi, a od wyrazu tego filologowie germańscy wywodzą pochodzenie dzisiejszego niemieckiego Pferd.

Można mieć pojęcie o rączości, z jaką się poczty rzymskie unosiły, przypomniawszy sobie, że Icetus zrobił 200 mil w dni siedm, spiesząc z Rzymu do Cluvii (nad dzisiejszym Duero w Segowii), aby Galbie przywieść nowinę o śmierci Nerona. — Tyberius Nero, odwiedzający brata Druzusa w Germanii, zrobił mil 40 w jednym dniu, trzy razy tylko przemieniwszy konie. Tam gdzie poczt nie było, w wojennych szczególnie ekspedycyach, sygnały przenosiły rączo rozkazy lub wiadomości, tak samo jak w Grecyi przy oblężeniu Baros przez Milciadesa, lub podczas drugiej wojny z Persami, albo też we wojnie Peloponezkiej, gdzie ogniowych używano znaków.

U Żydów i w Grecyi obowiązki poczt sprawowali laufrowie. Philipides biegł z Aten do Sparty (29 mil) tylko dwa dni. Lacedemończyk Angotis i laufer Ale-xandra W., Philonides, zrobili 32 mil z Sykion do Elis w jednym dniu. Ośmioletni chłopiec miał jakoby raz od południa do zachodu przebiedz mil 12.

Przenoszenie wiadomości o zwycięztwach powierzano czasem gołębiom. Są w starożytności przykłady roznoszenia się wiadomości z rączością, której pojąć nie podobna.

Wiadomość o walce nad rzeką Sagras w tym samym dniu przybyła do Peloponezu.

Jedna z takich wiadomości przybyła z Germanii do Rzymu z rączością 500 mil na dobę.

156