94298101

WYDALINY 365

w stanie zupełnego głodzenia ustrój wydziela pewną ilość kwasu moczowego, starczy za dowod, że związek ten ywa także niezależnie od wprowadzenia wytwarzany w ustroju, główna atoli część ma swoje źródło poza ustrojem, mianowicie w przemianie związków nukleinowych, względnie pury nowych. Otóż kwas moczowy powstający w ustroju bez współdziałania pokarmów, nazwano J3nj^o°^e^ nijezir^nL zaś pochodzący z zywienia^ej^o^^njc^i^ m.

Źródło tworzenia się kwasu endogenicznego stanowi po części rozkład substancyi jąder zużytych komórek ustroju, w części zaś hypoksantyna, zawarta w mięśniach (Burian). Ilość eksogenicz-nego kwasu moczowego, wydalonego moczem, nie odpowiada jednak całkowitej ilości ciał purynowycli, wprowadzonych z pokarmem, lecz jest stale mniejszą. Pochodzi to stąd, iż mniejsza lub większa część tychże zostaje w ustroju całkowicie rozłożoną przy rozbiciu rdzenia purynowego. Ale jakkolwiek ustrój zwierzęcy i ludzki posiada zdolność niszczenia zarówno kwasu moczowego endogenicznego, jak i eksogenicznego drogą rozkładu i utlenienia w wyż wspomnianych narządach, to przecież część kwasu moczowego dostaje się jako nierozłożona do obiegu krwi i zostaje drogą nerek wydalona. Musimy zresztą przypuścić, że ta zdolność niszczenia kwasu moczowego u różnych osobników bywa bardzo różna, a szczególnie wybitne różnice pod tym względem wykazują różne gatunki zwierząt Tern się tłómaczy też często dające się zauważyć zjawisko, że podczas żywienia jedną i tą samą strawą ilość wydzielonego kwasu moczowego u różnych osobników bywa zgoła różną. Stosunek wydzielonego kwasu moczowego do ilości wprowadzonych ciał purynowycli stanowi pewną stałą wartość, określającą zdolność danego ustroju do rozkładania kwasu moczowego, tak n. p. zwierzęta mięsożerne wydają zaledwie 5—6°₍₀ wprowadzonych puryn w postaci kwasu moczowego, roślinożerne już okołc 20°_/0, zaś człowiek blisko 50°_/0.

Ciała ksantynowe. Obok kwasu moczowego spotykamy w moczu, jak już wspomniano, szereg ciał zbliżonych doń budową drobinową, pochodnych rdzenia puryuiowego. Zawartość tych ciał jednak jest nadzwyczaj małą, wynosi około 5 — 6 miligramów na dobę i nie przekracza 8°'₀ zawartości kwasu moczowego. Ilość ta zwiększa się przy' wzmożonej pracy mięśniowej lub po przyjęciu pokarmów, zawierających ciała purymowe, jak kofeinę, teobrominę i inne. Ciała te pochodzą również z rozkładu ciał nukleinowych i uważać