KSE9262 II L
07

01

zdobywcy Europy. Wszedłszy do gabinetu, zasiał Napoleona spoczywającego na kanapie po odbytym przeglądzie wojsk, z głową na ręce opartą.— Napoleon zmierzywszy przeniki.wym swoim wzrokiem Jana Śniadeckiego, zapylał go liieporuszając. się z kana|iy.— »Llez-vous patriotę piM&mr k ReekurT’’—»Od kolebk Najjaśniejszy Panic* nauczyłem się kochać mój kraj, jego nieszczęścia mocniej mię jeszcze do niego przwiązały”—odpowiedział Śniadecki.— (Jut, cutre pays u passe pa? des graiuls malheurs, la /aule en esl aux polonais en partie. Mais je mis renu rep ar er les torts, qti on a eu encers rmis. Le resle depend de mus aulres. Mais vous ?i etez pas nutif de telle promnce 9— Gdy na (o Śniadecki odrzekł, że jest z Wielko -Polski: Cesarz ośw iadczył że pamięć lego kraju, zawsze dlań miłą zostanie.— Uepuis guamL etez tous u la tete de Cunwcrsile? pytał dalej.— Tu Śniadecki odpowiedziawszy na (o zapytanie, musiał wejść w^r obszerne szczegóły o koipusie którego był naczelnikiem, jego przywilejach, funduszach, profesorach i naukach przez nich wykładanych. Zapytania bowiem szły raptownie ,' i słuchane były z uwagą i z upodobaniem.— Napoleon dotąd leżał ciągle mepornszony na swojej kanapie * ale kiedy Śniadecki wyliczając dobrodziejstwa zlane tak hojnie na to zgromadzenie i nauki, wyznał z uczuciem wdzięczności,, że je kraj winien wspaniałomyślności Imperatora Aleksandra: zerwał się prędko Cesarz, i rzuciwszy bystlem okiem na Śniadeckiego, uderzony wyrazem prawdy i wdzięczności, zawitał-— »Out, 4’Entpereur Alexundre esl uii bon prince. Oui e.ous arez raison, Rest un bon prince!”—Wstał potem zaraz z kanapy, * szybkim krokiem rhodząc po pokoju, jeszcze dwa razy powtórzył te słowa. Nakoniec stając prędko przed Śniadeckim, wziął go za rękę i powiedział.— »lous etez uh honnele fum-