KSE9262 II L
38

zatem się, żeby i sądy do następnego sejmu odłożył. Król dał odpowiedź, że chociaż sejm drugi złoży, rad byłby jednakże alty się to co można exekv, owało naiy cluniast; że zaś wielu jest w kraju utyskujących na zwłokę sprawiedliwości, chce objąć zaraz jiiryzdykt iją i sądy rozpocząć. Skoro lo usłyszeli posłowie, wnet zaczęli myśleć o rozjechaniu się i żegnaniu króla. Dowiedziawszy się o ich zamiarze senaUnowie, po naradzie między sobą zaprosili do izby swej posłów; ale ci ośw iadczając że nieobcą już do niczego należeć , przyjścia im odmówili. Wysłał zatem senat deputaeiją do króla złożoną z biskupa Krakowskiego i kasztelana Poznańskiego, przedstawicieli obu stronnictw¹ w gronie swojem, z przełożeniem ażelw nie koronować .przynajmniej Barbary i nie zapisy o ne jej wiana. Lecz kroi oświadczył, że r.o do wiana, możnaby się jeszcze o t.o namyślać, ale koronacii królowej zaniechać mu niepodobna bez ubliżenia dostojności królewskiej. Usłyszawszy to senatorowie wypraw iii inną deputaeiją do izby poselskiej, w osobach kasztelanów Ppznańskiego i Kaliskiego, z usilną jtroźbą¹,⁴ ażeby się posłowie wstrzymali od wyjazdu, na co się łęż oni zgodzili. Wreście '11 grudnia stanłli jeszcze raz przed królem senatorowie, naprzód biskup Krakowski, wojewodowie makowski i Poznański, a po nich biskup Kujawski, wojewodowie Płocki, Ł#czycki i Ruski, i zaczęli nakłaniać Zygmunta Viigu-sta, ażeby zaniechał wdana i koronacii. Odpowiedź na to królewska była taka sama jak pierwej, to jest że koronacii żadną miarą bez ujmy-swojej godności odstąpić, nie może. Kiedy więc deputacija wróciła z tern do senatu, niedługo potem przybył] znowu do króla, biskuj) i kasztelan Krakowscy prosząc o odłożenie przynajmniej koronacii do drugiego sejmu; na co Zygmunt August po długich rozprawach i umowach zgodził się nakoniec.