KSE9262 II L
26

108

listu, równie juk z listów Radziwiłła, widać jak żywa pragnęli wówczas Litwini, żeby raczej Zygmunt August do Wilna przybył, niżoliby żona jego do krajów koronnych wyjeżdżała. Podczaszy Radziwiłł usilnie przekładał królowi żeby, jeśli już sprawami koronnemi zajęty nie-może się oddalić z Polski, zgodził się na zostawienie Barbary w ustroniu, gdzieby czekała jak dotąd, powrotu jego do Litwy. Nie brakło mu dowodów na poparcie tego zdania. Złe języki, pisał Radziwiłł, rozbieżały się teraz niepowściągliwe między ludźmi;, pocóż młodą i nieśmiałą małżonkę wystawiać nagle na pociski sprzysięgłe-go na nią stronnictwa, nie usunąwszy wprzód wszelkich przeciwności?—Owszem odpowiadał król, gdyby Barbara w Litwie nadal zostać miała, nie jedenby mniemał w koronie, że to małżeństwo w ukryciu pozostałe, mogłoby być jeszcze łatwo rozwiązane. Lecz gdy ujrzą sann i prześw iadczą się jak najrychlej, z jaką wspaniałością młoda królow a (u ju zy będzie, z jaką Czcią i miłością od męża i króla przyjętą zostanie: złość zamilczeć musi, lio wszyscy łatwo się przekonają, że Barbara jest prawą królewską małżonką.— Radziwiłł i osobiste swoje przeszkody mając, przedstawiał Augustowi, że opuściwszy Litwę, nie będzie mógł doprowadzać do końca ułożonego już oddawna związku małżeńskiego siostry jego Anny z Piotrem Kiszką znakomitym panem litewskim. Król z wielką przezornością i tę przeszkodę usunął, nakłaniając zięcznemi listami tak narzeczonego jako i matkę panny, do odłożenia weśela, i potrzebę tej zwłoki przyjmując na siebie. Radziwiłł nakoniec wymawiał się niemożnością podjęcia wielkich kosztów, jakich wymagało prowadzenie królowej, i godność jego osobista.--Król kazał mu wypłacić z kassy litewskiej (iOO koji na koszta podróży; wreście zapewniał, zenie powinien troszczyć