KSE9262 II L84

2H2

pod rozkazy Koniecpolskiego; napróżno w rozżaleniu snem, sam ze służbą nieposłusznych obuszkiem i szablą przymuszał do wykonania rozkazu; nikł pojąć jego woli, nikł go opuścić nie chciał; a każdy wołał: że choćby go zabiło, Moli umrzeć przy swym wodzu, aniżeli gdzieindziej. Wtenczas ło powiadają (1), iże (pomiędzy innemi, i książę Samuel Korecki, ów rycerz niezrównany, ale nalen-czas uniesiony powszethnćm zamieszaniem, rzucił się w nurty Prutu; lecz zaraz przyszedłszy do rozwagi, wrócił z nich pierwsz^v. Stanąw szy potem cały zmoezony przed hetmanem , gdy mu zaczął wyrzucać niesłusznie, nieostrożność i popłoch w wojsku sprawiony, spojrzał nań spokojnem okiem sędziwy Żółkiewki, i te tylko rzekł słowa: »Ja tn stoję, i w oda ze mnie nie ■ciecze!” Zamilkł Korerki czując swój błąd, i odtąd nieodstępnie walcząc przy hetmanie, dzielił do (Ostatka losy towarzyszów broili. Zaledwie na świtaniu, nieszczęsny ten rozruch uspokojony został w obozie. lYazajutiz 21 września, wodzowie zajęli się gorliwie przywróceniem porządku i ob-raoliowaniem sił i zapasów pozostałych po tym wypadku, który zachwiał do gnuntiusiłą moralną żołnierza. Karność i prawa wojskowe nakazywały koniecznie ukarać natychmiast głównych sprawców rokoszu. Ale hetman wielki zwoławszy na radę starszyznę, haeząe że więcej może było winnych niż obłąkanych, a przyićm mało zapewne ufająciiodzyskanćj chwilowo jiowadze swojej między swawoluem i przepłoszonym żołniersiwem, postanowił wymierzenie sprawiedliwości za powrotem do kraju odłożywszy, tymczasem łagodnością utrzymywać je w kar

ty) ltękopism księcia Jabłonowskiego r. 1715 Konigsteinie pisany.. IioSierą/cIi p- 6 8 7, a za nim Niem. w dziejach panów. Zygmunta III, Tom III, str. 27 2, inaczej nieco to zdarzenie opowiadają.