KSE9262 II L37

219

zwyciężonym od spółzawodnika liana ordy Kipezackiej, udał się pod opiekę Wilowda ze swoimi stronnikami. Kilka tysięcy ich było, a obok nich stanął hufiec posiłkowy Krzyżaków, 500 rycerstwa liczący, pod dowództwem Markwarda Salzltach komtura Ragnety (1). Prócz wojsk Litewskich pod znakami wielkiego księcia idących, pi zy byli z dzielnic swoich rozmaici książęta lenni Rnsko-Litewscy, z niemałemi pocztami zbrojnych. iNa'czele takiej wyprawy ruszył AA itowd zpou Kijowa, w lipeu roku 1399, za Dniepr ku żyznym płaszczyznom ziemi^w późniejszych czasach Ukrainą Rossyjską a ostatecznie Mało-rosslją zwanej. Przebywszy rzek' Sołę i Psołę do Dniepru wpadające, gdy się zbliżał do brzegów AAorskły innej rzeki podobnież w Dnieprze ujście swe mającej, ukazały się wojskom Chrześcijańskim na drugim brzegu rozległe labory-Talarskiego obozu. Han Timur-Kulłuk najwyżej dowodził dzikim owym i diapieżnym, ile bitnym i długo zwycięzkim ordom Mongolskim. Znając on słynną wszędzie potęgę monareln Litewskiego i doświadczoną nieraz na karkach Tatarskich szablicę, nie. życzył w istociejwdawać się z nim w zapasy, lecz chciał tylko zniewolić go, ażeby zaniechał opiekować się sprawami wygnanego z haństw i Taklamisza i o wydanie nawet jego przez posłów swoich w Kijowi® u Wilowda się domagał (2). Ale W itowd, mając na widoku zupełne pognębienie potęgi Tatarskiej, nie ugody, jedno walki szukał. Jednakże Han niezrażony tą skwapliwością do bitwy, ani dumą wielkiego książęcia, przez nowe^{1 2}-poselstwo, kiedy już oba wojska stały przeciw sobie rżeką tylko oddzielone, usiłował skłonie go do pokoju. Witowd za pierwszy

i    -    jf , i

1

   Voigł, Geschichte. v. Preussen.

2

   Karamzyn, Hist. Ross. tłom. pols. T. V. 146. squ.