KSE9262 II L15

107

mysł z przyrodzenia ozdobiwszy wielką nauką, może we Wł oszech, może od mistrzów do kraju sprowadzomeh nabytą, bo dziej, o lem zamilczały , w dalszych nawet latach wolne chwile od spraw publicznych lub czynów-' rycerskich, poświęcał jej zwyczajnie (1). Tak zacne. skłonności w owym wieku, w którym zaledwo jeszcze zorza powszechnej oświaty zabłysnęła w Polsce, zdziałały że Spyl-ko z Melsztyna był zjawiskiem rządkiem naówczas. Rycerz w caiem znaczeniu słowa tego, szlachetny i w zniosły by t w uczuciach, wielkiego męztwa na wojnie, zręczny i ujmujący w przekonywaniu tych, których chciał pociągnąć do siebie. Te jego przymioty, zjednały u szlachty dla Sjiytka, bez względu na wbk młody, wielką nlitość i znaczenie. m ta#*ia też kiedy w bezkrólewiu po Kazimierzu Wiolkun, domowe waśnie między Nałęczami a Grzymal-czykanń w Wielkiej Polsce żywo się odnowiły, a Ziemowit Mazowdecki z jednej, Zygmunt margrabia Brandebnr-ski mąż Maryi Węgierskiej z drugiej, rozżarzali je swo-jem wdzieraniem się na Iron Polski: postanowiono dla ukojenia wzburzonych umysłów, wysłać co najzdatnuj-szycli do lego posłów'. Na czele ich był Spytko z Melsztyna v cjewmda krakowski, który wspólnie z Sędziwojem z Szubina wojewodą Kalickim, Mikołajem Bogoryą kasztelanem Zawichostskun, i równi? młodym jak Spytko Krze-staw em Szczukowskim, opatrzony listami królowej Węgierskiej Elżbiety matki Maryi, ddawszy się zaraz do Kalisza, tyle usiłowaniem swem i powagą dokazał, że zgo-

(nondura enim annum decimum octavum supergressus erat), pa-latinatus Craccmensis ruagistratus fuerat illi mandatus. Długosz. Lib. X. 81.

(1) Slorowtłlsli, Sarmat. Bellator. p. 6 4, pisze, iż Spytko Melsztyń-ski był: „Vir doctrina et usu maxime exercitatus, utpote qui castrensibus vigiliis, summum decus bello adeptus, iii ooio de-mum uberrimam ex literis laudem appeteret.”