KSE9262 II L34

312

przybyłemi począwszy od świtania zewsząd sztafmu-wać do taboru naszego poczęli y szturmowali aż do południa y tu Pan Bog wielki Cud y Błogosławieństwo swe nad Polaki uczynił; bo z okrutną szkodą poganie a uieźmnieyszą hańną są sromotnie odbici, a woysko też tak bardzo spracowane y niespaniem y głodem y nieznośnemi pracami kąseczek sobie wytchnąwszy w wieczór ruszyło się na całą noc a Poganie zarazem ze wszystkich stron potyczkami trapie nicrprze-stawali, 3 8bra stanęło woysko w dolinie Polskie przy wsi zapaloney : y tu Poganie zarazem wytchnąć nie dali bo z góry wysokiey działa zaprowadziwszy szkodzili woysku ale sam Pan Bog był woysko Polskie pokrzepił, że Czurowie z taboru wypadłszy z niekloremi lekkimi Ludźmi wdarli się na tę gorę, których wszystkich była garść mała a mężnie sobie poczynały, że wszystko woysko Pogańskie z góry ustąpić musiało, tu każdy rozsądny snadnie uważyć może, że nie ta garstka tych Czmow, ale sama wszechmoeność Pana Boga wszechmogącego, to Pogaństwo odpierała a woysko Polskie broniła, gdyż Pan Bog sam seicem y zwycięstwem władnie: Polem rozgromiwszy te Pogony z tey góry wdeczor ruszyło się woysko Polskie w drogę a Poganie tuż w tropy około zaniemi. 4 8bra. Od poranku począwszy szkodzili bardzo nacierając na woysko Polskie ale przed się taborem szli. W południe prawie szliśmy do Wolta rzeki, ktorey iednak nie mogliśmy dojść dla wielkich naiazdow Pogańskich, musiało woysko stanąć w' polu gołym (leżerawnym) szarańcze pełnym, w gorącu, w dymach pożarowych którym woysko Poganie kurzyli, których w koto woysko Polskie obstąpili, że ziemie przed woyskiem Pogańskiem widać nie było y to w^r tak wielkiey kurzawie że nieba widać niebyło, ze wsząd potężnie szturmy Turcy na woysko Polskie puścili, a tak nacierali że im rusznice w boki wtykał., Pobłogosławił y tu dziwnie P. Bog że ich odpędzili z wielką szkodą wojska ich, tylko sześć Nipmow z woyska Polskiego zgubiwszy' Działa