KSE9262 II L32

214

dały się zwycięzcom (I). Jeden tylko zamek w Bolesławcu, oparł się wszelkim usiłowaniom naszych. Wszakże król nie przestał na odzyskaniu ziemi Wieluńskiej: szkody bowiem i obelgi Polsce ciągle wyrządzane od ksiązę-cia Opolskiego, były nader dotkliwe. Nie prowadził on otwarcie wojny z królem, ale tajemne jego zabiegi celem wdzierania się coraz głębszego w^r granice Polskie, najazdy wysyłanych przez niego łupieżców na domy obywatelskie, rabowanie kupców Krakowskich handlujących z Wrocławiem, obow iązywały króla i naród do śpiasznggo ukrócenia takich nieprawości. Spytko z dowodzonym przez siebie rycerstwem , puścił się na Szlązk do właściwych ziem księstwa Opolskiego i tam zamki Lubliniec, Strzelce, prócz kilku niniejszych, pomyślnie opanował. Jagiełło nagradzajac podjęte trudy w tej wyprawie Melsztyń-skiemu, obadwa z okoliczną włością puścił mu w dzierżawę. Lecz k.dąże Opolski w tern swojom utrapieniu u-ciekł się ostateczniekio pojednania z królem, za pośrednictwem Konrada książęcia Oleśnickiego i Bernarda ks. Niemodlińskiego. Skłoniwszy^{1 2} się król do pokoju, taki wskazał środek zwrócenia Lublińca i innych zamków 0-polczykowi: żeby Bernard książę Niemodliński wnuk Władysława książęcia Opolskiego, pojął w małżeństwo Jadwigę córkę Spytka z Melszt.yna wojewody Krakowskiego, a w lenczas pomionione zamki zwrócone będą,. Jakoż stało się tak jak król życzył; nowy związek podniósł powa-gę Melszlyriskiegó, a razem i Bolesławiec po długoletiiiem oblężeniu oddany został Polsce (2).

1

   Długosz, Bielski.

2

   Bielski, w kronice Połs. inaczej jak Długosz, powrócenie ty cli zamków do księstwa Opolskiego wystawia, twierdząc że je Mel-sztyński w zastaw Przemysławowi książę ci u Cieszyńskiemu za tysiąc grzywien groszy Prazkieli oddał. Ale Długosz o tern nie wspomina.