KSE9262 II L41

223

by dostając się żywcem w ręce pogańskie, klęski dnia lego nowym jeszcze tryumfem zwycięzców nie pomnażał (1^. Lecz w chwili kiedy \t 'lowd zabierał się szukać ocalenia w ucieczce, postrzegł Spytka na polu bitwy do oslatecznej obruny gotującego si$., z ]iocz(em który go otaczał. Widok rycerza, .co wieszczym duchem klęskę (ego nieszczęsnego dnia przepowiedział, obudził w nim bolesne uczucia: ale chciał on jego ocalenia, równie jak sw ego, upominał więc Spytka żeby z nim razem spiesznie się rafował, przekonywając iz ucieczka z pogromu żftdnój mu niesławy nie przi niesie. iNieporuszom żadną namową Mclsztyńjki, równie wielki rycerz jak prawdziwy chrześcijanin, postanowił umrzeć raczej jak przepowiedział, niż w upokarzającej uc-ieezee znaleść ratunek. Kiedy więc w szestko uchodziło w nieładzie, Spytko z Mel-szlyna zebrawszy koło siebie domóiwifików hufiec któremu dowodził, rzucił się mężnie wśród upojonych zwy-cięztwem Mongołów. Wtenczas cala ich tłuszcza wpadła z wściekłością na tego, który jeden wśród powszechnego popłochu śmiał im z tak wielkiem męstwem stawić czoło. Krocie strzał i pocisków przeszyło zacne serce wodza Polskiego, ale też może tyleż mszczę pogan upadło pod ciosami jego / nim osłabiony ranami i sam poległ wyzionąw szpw ielkiego ducha. Tak się ziściła w dniu fatalnym 12 października r. 1399 przepowiednia Spytka, uczyniona na radzie wojennej Pawłowi S„zczukowsl.iemu. Tamlen chwalebniejszą nad życie swoje nawet śmiercią,

(1) Alexander alias AYithawdus magnus dux Lithuaniae, aciem suo-rum inclinatam ridens, militibus ad custodiam sui corporis San-diuogio de Ostroróg, et Dobrogostio de Schamotuli, relictis, hoi-tantibus ne totus in potestatem hostium yeiuens, cladem diei ilbus insigniorem effecisset, equos mutando effugit. Długosz, Lib. X. 15 7.