KSE9262 II L82

20 O

sy szerząc się po całym oliozie, i rosnąc z każdą godzi’ ną, zamieniły się uakoniec w otwarty bunt i swawolę. Samym zmi< rzchem powstało takie zamieszanie w obozie Polsl mi, i taki strach pai^czpiy większą część żołnierslwa ogarnął, że wszystko co żyje, rzuciło się nagle z okopow do rzeki. Próżno rozkaz przez'wodzów wydany, zwoływał wojska do szańców; nikt nie chciał słuchać, każdy konno lub pieszo dążył do Prutu. Pierwszy hospodar ze s,woji^Jini Wołochami, mecnym przykładem opuszcza obóz; za nim poszli, smutno powiedzieć, Chmieleeki i Odrzywol-ski, owi rycerze niezwalczeni, a dziś podstępną radą o-błąkani! Nąkoniec Kalinowski starosta Kamieniecki, uparty przeciwnik starego hetmana, wychodź, uprowadzając około półtora tysiąca jezdnych z sohą. Tymczasem widząc tak zguhny popłoch wojska Żółkiewski, i ostatnie już prawie rozprzężenie porządku, spoinie z Koniecpolskim dopadają koni, i lecą w odmęt cisnącego się nawałą z okopów żołuieiystwa. Jednych słowami usiłują do powinności nawrócić, drugich szablą i grozą chcą zapędzać do obozu, ale próżną zabiegi i usiłowania! Tumult i krzyk wielki głuszy rozkazy wodzów, wszyscy naeślep biegną do zguby, gdy w tej chwili służebna chałasiru rozbiegłszy się na rabunek po. obozie, zapala tu i owdzie tabor , plądiine namioty i wozy. Straszna to była chwila, kiedy wśród czarnej nocy sam tJko zgirłk rozbestwionej rzeszy przerywał jej pomną ciszę, a kłęby buchającego pożaru po całym obozie, odsłaniały złów deszczem św iatłi ni to okropne widow isko zamieszania i rozpacz’ Ciężką zdjęły boleścią na dokonanie tak dobrowolnej klęski, wrócił do namiotu sędziwy Żółkiewski, i ze zgrozą znalazł go ze wszystkich sprzętów złupiomm; Koniecpolski zaś udał się na okopy z pozostałą piechotą i małą garstką ulew ciągnionej do popłochu jazdy, bronić