KSE9262 II L
20

102

kołaja Radziwiłła Rudego krata Barbary. Dopełniają one właśnie w liczbie 20, dalszego ciągu korespondencii tych dwóch znakomiiych postaci historyczDych, jakąśmy w n«-szycli pamiętnikach ogłosili. Są zaś tein ważniejsze, że oprócz rzeczy tyczących się małżeństwa królewskiego z Barharą, zawierają inne jeszcze okoliczności do spraw publicznych lego panowania w ciągu roku 1548 odnoszące się.

Nadto, po wydaniu już powtórnem w r. 1843 pamiętników o królowej Barbarze , znalazł się między rc-kopismaini naszego księgozbioru, ęiekawy także i wybornie zachowany list własnoręczny Pawła Księcia Iłolszan-skiego Biskupa Wileńskiego, do Królowej Barbary pisany z pożegnaniem, kiedy opuszczała Litwę udając się na wezwanie męża do 3Iałopohki. List ów zupełnie wchodzi w' ramy obrazu ułożonego z tamtych,, i razem osobliwym jest pomnikiem mowy czasów Zygmnnlowskich.

Wszystkie tę nowe świadectwa obejmując kilkumiesięczną przestrzeń czasu, wyjaśniają coraz bardziej dzieje roku 1548, pamiętnego u nas burzliwością obrad Piotrkowskich, roznieconą zabiegami Bony. Prócz tego dodać tu jeszcze należy list łaciński Królowej Bony, pisany 1 kwielma roku 1543 z Krakowa do Mikołaja Radziwiłła (Rudego). Odnosi się on do czasu owdowienia Barbary, i ujezdaje się mieć żadnego związku z późniejszą jej biografią. Młody ieszcze wó>vczas Radziwiłł, ale już dworzanin królewski, chcąc poprzeć i zapewnić prawa siostry swojej Barbary Gastoldowej wojewodziny Trockiej, z tytułu wdowiego (1) do majątku męża zmarłego

(1) Statut Litewski pierwszy za Zygmunta I. w r. 15 2 9 ułożony, stanowi w Rozdziale IV", artykule 3. „A która wdowa pusta, a dziedi niema, będzieli mianowana od męża swego, tedy tylko na wionie przestać ma, a imienia wszystkie na bliżne ma-