KSE9262 II L55

233

przyjaznym sobie Polakom. Knuły się tedy zaraz od po ■

* zątku hospodarslwa jego na Wołoszczyźnie*-stosowne do tych zamiarów, zmowy i przygotowania. Wiedział o nich Żółkiewski, lecz ostrożny w postępowaniu, przestawał tylko na donoszeniu o tern rco się zanosiło, królowi. W stolicy jednak i państwie Gracijana, zamiary te coraz jawniejszemi się stając, doszły nakomec do ironu młodego Osmana, który po Aełnnecie berłem Muzułmanskiem zawładnął. Jeden ze znakomitych wodzów Iskiender pasza (Skindcr pasza) bejlerbej Uzyjski, to jest rządca Bes-sarahii, zalecony już z powodzenia swego w walkach z Potockim, koreckim i Wisniowieckim, odebrał rozkaz czuwania nad postępkami Gracijana i Polakow, dla których już wreszcie zaprzestano w Carogrodzie okazywać takich nawet względów, do jakich każda potęga udzielna mapiawo. Rok wszakże 1619 przeszedł jakeśmy już wspomnieli, na w zajemnych zabiegach między Gracijanem a Turkami, na umowach Żółkiewskiego z Iskiender paszą, na zbieraniu sił wojennych i na usiłowaniach poskromienia kozaków (1). Tymczasem zhieg innych ubocznych okoliczności nieprzyjaznych Polszczę, niedołęzlwem Zygmunta zrodzonych, przyśpieszył postęp gotującej s^;ę nawałnicy. Uporczywe a nierozważne przywiązanie jego do domu Rakuskiego, zawsze ze szkodą kraju w czynach objawiające się, pozbawiło Betlem Gabora księcia Siedmiogrodzkiego przez wysłanie na pomoc cesarzowi Li-sowTzjków, panowania nad Węgrami Z drugiej strony

(1) Do świadectw spółezesnych, wyjaśniających te ważne okoliczności, przybył list Żółkiewskiego pisany do króla 15 lipca r. 1619 z Żółkwi, umieszczony w szacownym zbiorze, Źródła do Dziejów Polskich T. I, 10 2. Zresztą listy ogłoszone w dziele: Zbiór pamiętników o dawnejiPolsce. Lwów 1833 T. VI, od str. 297 dó 3 08, posłużą do objaśnienia wypadków w r. 1619 zaszłych, które poprzedziły wyprawę Cecorską.

3u

St. Hist.