KSE9262 II L56

234

Tomża za staraniem Polaków, wyrzucony został z hospo-darstwa Wołoskiego. Oka ci ludzie przysiągłszy zemstę Zygmuntowi i Polakom, żadnych nieszczędzili usiłowań w Konstantynopolu, do podsycenia wzrastającej nienawiści Osmana. Wiem Grarijan hojaźnią kary pobudzony, nagłem oświadczeniem się hetmanowi Żółkiewskiemu, że siebie i k^vaj swój pod hołd i zwierzchność Polski poddaje, rozerwał ostatnie już ogniwa, zaledwie jeszcze trzymającego się pokoju. Za dojściem wiadomości o takim postępku Grarijana, poseł Zygmunta Otfinowski gwałtownie .oddalony ze stolicy Ottomańskiej, i wszystkie stosunki sąsiedzkiej spokojności zerw ane; wojna z calem brzemieniem klę&k swoich zbliżyła się groźnie do granic Polskich. Wnet nawała bisurmanów na skinienie sułtana z Carogrodu, wysypała się z Azyi i Europy pod wodzą Iskiender paszy, poprzedzona hordami Tatarów Krymskich na zupełne zagrabienie z pod wpływu chrześcijan zy-żnej W ołoszczyzny , i zemszczenie się za mężne w niej dokazowania Polaków (1j).

Żółkiewski siedmdziesięciu łat czynnego i chwalebnego żywota dopełniający, chociaż czerstwy jeszcze, i dawnej bystrości umysłu niepozbawiony, dośw iadczał jednak, przepędzając w dziedzictwie swem Żółkwi, porę wiosenną r. 1620, delegliwości towarzyszących podeszłemu wiekowi (2). Ztamtąd on czuwał z niezmordowaną bacznością na postępki Gracijana, tam odbierał od mego ustawiczne poselstwa, tam się dowiadywał o obrotach sił

(1)    Iskiender pasza, dopiero w sierpniu r. 1620 uwiadomiony został o otwartym buncie Gracijana. Ob. Collectanea Sękowskiego T. I, 131.

(2)    Wspomina o tem list Reginy z Herburtów Żółkiewskiej, żony hetmana, pisany 11 maja r. 1 6 20 z Żółkwi do Tomasza Zamojskiego wojewody Kijowskiego, który z autentyku między dokumentami przy końcu tego pisma umieszczamy pod Nr. I.