KSE9262 II L
09

Z widocznelift zadowoleniem przyjął Napoleon le wyrazy prawdy i wdzięczności, które umiał pojąc i ocenić tein hardziej, że w obecnem swojeni położeniu rzadko się z niemi spotykał. Cesarz" każdego z osobna professo-ra wypytywał się o jego nauce'i lekcyach, a w swojej z niemi rozmowie okazał w ele gruntownych wiadomości i nadzwyczaj trafnego sądu o rzeczach; odchodząc z sali posłnchalnej przyrzekł zgromadzeniu pomoc i opiekę, i zakończył temi słowami. »Je ne veux pas rous faire du mai, au contraire, je veux faire du hieni— Je laisse tout, el peut-etre,fy ajouterai encore quelque chose!"— Lecz Śniadecki wróciw szy do sienie zastał już pismo od ministra sekretarza stanu hrabiego Dani wzywające g"o z rozkazu Cesarskiego, na radę o potrzebach krajowych. Wszedłszy tam zastał wielu wojskowych i obywateli tłumnie zgromadzonych. Daru czytał rozkaz dzienny Cesarski zaczynający się od tego że »za oddaleniem się rządu przeszłego, ahy zapobiedz nieporządkom mogącym stąd nastąpić, i dla wypełniema postanowień tyczących się potrzeb Wojska, Cesarz rozkazuje przedstawić sobie pięć osób z krajowców , do rządu tymczasowego, a trzy do administrowania każdą prowincją. Do liczby pierw-

fhości. Ta starożytna szkoła założona przez Batorego, dźwi gnicna od Stanisława Augusta, i obsypana dobrodziejstwy Alc-xandra I, widzi losy swe złożone teraz w ręku bohatera, który zadziwia świal i wiek swój dziełami rnęztwa i geniuszu, i waży przeznaczenia państw i ludów. Poświęceni pracom około instrukcji publicznej, bacząc na niezmierne dobrodziejstwa, wspaniałomyślnością Waszćj Cesarskiej Mości zlane na sztuk, i umiejętności, ośmielamy się mieć nadzieję że W. C. Mość raczysz, dając nam i naszym pracom opiekę, byc orędownikiem dzieła Batorego : który i ckwalebnemi czynami oręża swego, i wspieraniem nauk kwitnących pod nim, zasłużył na niewygasłą wdzięczność Polaków!