KSE9262 II L37

315

Polakow usłyszawszy hałasy, y niezgody w woysku Polskim wszyscy znowu napadli y gdzie przez tak długi czas lak wielkie woyska Pogańskie tak małey garstki Polakow w rządzie y męstwie przełomie nie mogli, to nierząd za godzinę czego się Panie Boże pożal wszystko sprawił, gdzie przyszło do tego że iuż Panów ie Hetmani tylko w^r kilkuset koni uchodzić musieli, ho drudzy każdym w swą gdzie kto mógł. uchodził, tamże iednych poganie pomoidowali, drugich do więzienia* pobrali. Panowie Hetmani obadwa iakom wy-żey pow iedziat od wielkości Pogańskie.y gdy uchodzili w' tych kilkuset koni tam mężnie broniących się rozerwali, od których ręku choć w tak małey gromadzie, nie iedeu Poganin śmiercią zapieczętował, iednak Hetmana W. Pana Żółkiewskiego ieden Turczyn ranił, który y sam od niego na placu został. A w tym drugi pizypadłszy, onego zabił gdzie y głowę z uciętą ręką do' Skmder Baszy przyniósł, który Basza wielce żałował że go ży wcem nie dostano ktorego y ciało Pani Hetmanowa z wielką przewagą w Wołoszech kJ& zawszy się dopytać o Nim nie małą¹ Summą odkupiwszy u Wołochow do Żółkwie przyprowadzić kazała, tamże iest y pochowany.

Leżysz tu iuż w tym grobie o szliicketne ciało!

Wiem że przez cnota duszy dobrze się- dostało.

Był to człowiek urody wielkiej, serca śmiałego, sprawy dobrey, w¹ Ryceiskim dziele rostropny.— Tu iuż dopiero skończywszy wiadomość o Panu Hetmanie Wielkim, w racami'się znow u do Pana Hetmana Polnego y do drugich, którzy straciwszy głównego wodza sami iednak iak mogąc uchodzili. A iż w iele ich było między niemi rannych iednak żadnego z nich gołą ręką nie wzięto, ho w iele ich Pogan klorży, chciel. lub żywcem pobrać lub zabić, tych dzielnych inężow^T prę-dzey śmiercią swą uprzedzili, ho chociaż im w tym rozproszeniu y od wielkości pogaństwa przewodzeniu sił iuż nie staw ało. Ale serce nieodmienne aż do koń-