KSE9262 II L
43

125

można przypuścili, iiżehy on obok żyjącej Bai bary umieszcza! portret zmarłej już pierwszej żony Elżbiety. Odwołujemy się w leni do zdania wszystkich pięknych pań, które poślubiły wdowców. Najpodobnit | zatmn do prawi dy że len w izerunek Barbary, malowany już na schyłku jej życia, stanowił pośmiertną pamiątkę w książce jakiejś podręcznej Zygmunta Augusta. Wyobrażając zaś twarz odmiemigną przez chorobę, gdy chociaż nie tyle jest prawdziwe, nie mniej jednak zasługuje na przejście do pamięci potomnych, jak Nieświeżśki: to jednak wyznać potrzeba, że właścre.lej jest przywiązać uwagę, i zatrzymać oko czytających życie Barbary, na młodej, zdrowej i pięknej twarzy, aniżeli na zniszezoneiu boleścią obliczu 1 w reście wszystkie św iadectwa historyczne, i sama nadzwyczajna miłość Zygmunta Augusta, dowodzą że Barbara była kobietą .rzadkiej piękności; a tu, jeżeli portret we wzorach sztuki umieszczony, ma być praw dziw em przedstawieniem postaci zdrów\-j jeszcze i tylko co poślubionej królowej: niepodobna się zgodzić na to, żeby była piękną! — Prawda że i portret Nieświeżśki wystawie Barbarę , już jako królowe, ale w ćąłym blasku wdzięków, eo dowodzi że był malowany przed jej wyjazdem z Litwy może, i że malarz nie wahał się jako żonie królą chociaż me koronowanej , przydać ozdoby królewskie. Nakoniec przypatrując się bliżej.,obudwóui wizerunkom, i porównywając je, zdaje się że pomimo znacznej na pozór różnicy, wyraz twarzy est bardzo podobny.— Jak dalece niechciana dawnu-j uznawać za właściwy i odpowiadający wyobrażeniu, jakie mamy o wdziękach Barbary, portret jej w tej książce, królewskiej zawarty: można sądzić z tego że przy wydaniu tragedyi Felińskiego umieszczono z tegoż samego źródła portret Elżbiety chociaż wcale nie pięknej, ale młodej i mewy-