KSE9262 II L61

339

renu poufałej rozmawia, jak naprzykład w wierszu mającym tytuł Jasiek Ostrowski.

Takci" powiem, wronami to karmion z miodu,

Wszak to znać po postawie, bii znać y po chodu,

Coś poszedł w swoich sprawach bardzo na oncgo,

Ezopa, wszakoż go miej za męża takiego,

S którym Agezilaus choć był Greckim królem,

Kie zrówna by też s sobą tu stanęli społem,

Bo nasz Ostroś na wszystko zgodzi się nam prawie, lia zechceszli w stateczncy y żartownćy sprawie

O Kalinowskich ą zabawną prostotą tak powiada:

Kalinowscy w Podolu żywą, drudzy w Rusi,

Ale to każdy właśnie, już przyznać musi,

Że ono książę Mauryc Saokie, acz był rządny,

Nie był jako który s tych, nigdy tak porządny,

Am takiego męstwa nigdy niemiał w sobie,

Jakie ci Kalinowscy pokażą po sobie,

Więc chociaż drugim w głowie nie dobrze usłano,

Ale mieszki porządnie groszmi nasypano.

Zdanie o ziemi Lwowskiej kończy Paprotki pochwałą jakiegoś, Konstantyna z [nsiiły Krety, mytirka Ruskiego, pochwalą sławnej a zacnej Rady Lwowskiej, i rymem »na zacny klejnot sławnego miasta Lwowa.’’ Następują potem nazwiska senatorów i rjcerstwa powiatów' Halickiego, Tręhowelskiego, Żydaczewskiego,¹ ziemi Przemyskiej , powiatów Sanockiego i Chełmskiego. Przesuwają się tu przed oczyma czytelników herby i nazwiska: dolskich, Zorawińskirh, książąt Ostrogskirh. Strusiów, Włodków. Raworowskicń Ligęzów. Kuropalnickich, Bramckich. Zawiszów', Kosików. Kościeleckidi, Wapowskich. Tarłów Fredrów, Mniszków, i Innych wielu. Wszyscy podobnym wierszem i w jednymże celu są opisani- Wszędzie autor chociaż nieszczęśliwym sposobem rymuje, jednakże w swoich zdaniach nie jedną wiadomość potrzebną luli godną pamięci o rodzinach szlacheckich zostaw ia. Jak wprzódy