108 FRANCISZEK KRZYSZTAŁOWICZ
zna,Jują się i krótkie r.itk, grzybniowe, a wydzielana przez grzyb substancja ma spajać silnie zarodniki w jedną masę.
BEHREND wyhodował w swym przypadku grzybek i nazwał go tricho-sporon ovdid.es, podobnie JUHEL-RENOY, UNNA i TRACHSLEROWA wykazali pewne różnice między kolumbijskim grzybkiem (Trichosporon giganłeum) a grzybkiem europejskich przypadków (trichosporon ovale).
Rokowanie jest pomyślne, gdyż choroba pomimo, że trwać może bardzo długo, nie sprowadza zmian w samych włosach.
Leczenie polega na przemywaniu roztworem (l°/o) sublimatu lub takim samym roztworem z dodatkiem (l°/o) kwasu octowego i wyczesywan.u guzków.
Łupież pstry (Pityriasis versicolor, tinea versic. dermatomycosis fur-furacea) jest chorobą powierzchownych warstw naskórka w postaci plam.
Nazwę łupieżu pstrego nadał jej BAZIN na początku przeszłego wieku; grzyb wykrył EICHSTEDT (1846), a nazwał go ROBIN: microspon furfur.
Rys 44. Łuski łupieżu pstrego. Grzyb : Microsporon furfur, nitki i grona zarodników. Barwiony met. Grama.
Et jolo g ja. Przyczyną choroby jest wspomniany grzybek, który odnaleźć można łatwo w łuskach zdjętych z plam liszaja. W mikroskopie widać krótkie, grube, pokrzywione nitki grzybka (7—13 p. długie, a 3—4 p. szerokie), otoczone dużemi gromadami zarodników okrągłych, o podwójnych zarysach, różnej wielkości i układających się w obfite grona. Po barwieniu występują wewnątrz opisanych zarodników ziarna okrągławe różnej wielkości (Rys. 44)
Grzybek leży w powierzchownych warstwach zrogowaciałego naskórka i nie sięga nigdy głębiej t. ,j. w naskórek żywy, który w miejscach skóry schorzałych jest nieco obrzękły. W skórze samej niema prawie zupełnie zmian, — czasami naczynia są nieco rozszerzone i komórki okołonaczyniowe w nieco większej liczbie, niż w stanie prawidłowym.
Początkowe próby hodowania tego grzyba (GRAWITZ 1876, SEHLEN 1890) nie dawały stanowczych wyników. Trudno także ocenić dziś hodowle KOT-LJARA (1892) na różnych pożywkach. Dopiero hodowanie grzybka przez SPIETSCHKĘ (1896) na agarze z moczem (10 : 1) było rozstrzygające w tym kierunku, potv, .erdził je MATZENAUER, wywołując przez hodowle chorobę na własnej skórze. Inni autorowie. hodowali już łatwiej, ale w innych pożywkach: