B574 822

110 FRANCISZEK KRZYSZTAŁOWICZ

Rozpoznanie nie natrafia zazwyczaj na trudności, — od plam barwikowych odróżnić je łatwo występowaniem łuseczek po zadrapaniu, a zresztą rozstrzyga znalezieni* grzybka w mikroskopie.

Leczenie Mimo pozorów łatwego usunięcia grzybka, pozostającego w warstwach zrogowaciałego naskórka, zupełne uwolnienie chorego od łupieżu pstrego nie jest łatwe, gdyż po ustąpieniu wykwit ten łatwo powraca. Przyczyną nawrotów zdaje się byc grzybek pozostający w ujściach lejców torebek włosowych i zakażona bielizna chorego.

Na mejsca ograniczone łupieżu należy stosować czystą nalewkę jodową, na rozleglejsze — nalewkę rozcieńczoną OTinct. jodi 10.0, alcoholi 6(J° 70.0, Spii. lavandul. 20,0). Podobnie korzystnie działa l°/o-wa maść chryzarobinowa, naphtolowa [3, siarozana 5%, rtęciowa (Hydr. praecip. alb. lub flav.), rezor-cynowa 3%, a nawet mydło szare. Przed użyciem tych środków należy jednak zawsze dokładnie zmyć skórę wodą ciepłą z mydłem. Z płynów zalecić można terpentynę z ksylolem w równych częściach, wyskok z kwasem salicylowym (2%) i rezorcyną (15%), wreszcie zgęszczony roztwór boraksu (4%).

Łupież rumieniowy (erythrasma) jest grzybicą fałdów skóry, głównie pachwin w postaci ognisk zaczerwienionych i lekko złuszczających się.

Przyczyną choroby jest grzybek (microsporon minutissimum, micr gra-cile Besniera 1879), wykryty przez BURCHARDTA (1859), nazwa zaś choroby pochodzi od uAERhNSPRUNGA (1862); badania nad tą postacią łupieżu przeprowadzili głównie BALZER i DUBREUILH, KÓBNER i RIEHL.

Rys. 45. Łuski z łupieżu rumieniowego. Grzyb ; Microsporon minutissimum. Barwiony met. Grama.

W preparatach mikroskopowych z łusek w ługu potasowym (10— 30%), w kwasie octowym krystaliczn. lub zabarwionych (eozyną, błękitem metylenowym Sahliego) drobniutki grzybek występuje w postaci cienk ch niteczek obok bardzc drobnych zarodników. Nitki tworzą zwoje lub siatkę, o członach różnej długości i rozmaicie ułożonych: proste, pogięte w kształcie litery U, V lub S, równej grubości lub guzowate i naci,u gowate, rozmai ej długości. Obok nitek leżą g-omady zarodników okrągłych tak di-obnych, że przypomina; jących ziarenkowce, iakoteż sDO-y podłużne. Szerokość członów waha się między 0.8—1.3 p., długość 5—15 p. Według zdania SaBOURAUDA i PLAUTA grzybek ten zdaje się należeć dn grupy: streptotrices (Rys. 45).

Pierwszy raz w pracowni DUCLAUX wyhodowano grzybek, podobny do grzybka łupieżu rumieniowatego, ale szczepienia jego dały wynik ujemny.