B574 824

41U WLAUYSCAW KUfY IUWSM

nie odrzucając znaczenia lasecznika Ducrey'a-Unny; uważają zatem szankra za miano zbiorowe dla zakażenia ropnego skor^.

Do autorów tych należą: BUMSTALD, TAYLOR, COOPER, FINGER, BUSCHKE, JADASSOHN . inni I rzeczywiście ropa z krostek świerzbu, z czyraków, liszajca (impetigo), niesztowic (ecthymu), zaszczepiona osobie zdrowej, wywołuje nierzadko pęcherzyki, krostki, a w następstwie i owrzodzenia, przypominające szankry, wywołane przez prątek Ducrey’a. Owrzodzenia te jednak mają daleko łagodniejszy przebieg, leczą się szybko, nawet środkami obojętnemi i dają się przeszczepić w niewielu pokoleniach.

Rys. 64. Wrzód weneryczny w zupełnym rozwoju. 1) Wydłużony sopel nabłonkowy. 2) Naciek. 3) Rozszerzone i napeł nione krwią naczynie. Lupa. Ok. 2. Zeiss. (Według F. Malinowskiego „Choroby weneryczne").

Zmiany anatomopatologiczne skóry i błon śluzowych w szankrach są następujące: Nad całem owrzodzeniem brak naskórka, warstwa brodawek zniszczona, dno owrzodzenia leży w właściwej skórze i jest silnie nacieczone leukocytami. Całość zatem robi wrażenie otwartego ropnia, otoczonego jednak wokoło naciekiem rozlanym, składającym się w cześC z komórek plazmatycz-nych, silnie obrzękłych, przeważnie zaś z leukocytów (rys. 64). Elementy komórkowe w powierzchownych warstwach owrzodzenia ulegają szybko rozpadowi, dlatego te warstwy barwią się słabo i przedstawi ają się w postaci mas drobnoziarnistych Naczynia krwionośne mają napęczniałe śródbłonki, światła ich są rozszerzone i bardzo często przepełnione krwinkami; naczynia chłonne, jak to wykazał FINGER, są rozszerzone. Stan zapalny występuje i poza granicami