B574 800

282 WIKTOR RE1S

dzo licznych, gęsto obok. sienie ułożonych limfocytów. Własnej otoczki mieszek jagliczy nie posiada, w późniejszym tylko okresie otoczony jest dokoła torebką łącznotkankową. Środkowa część mieszka jagliczego, słabiej się barwiąca, składa się z komórek jednojądrzastych o wyglądzie komórek nabłon-kowatych. blade jądro zawiera wewnątrz kilka jąderek. Pomiędzy temi komórkami napotkać można limfocyty, wciskające się od obwodu do środka mieszka. Pozatem na część środkową, stanowiącą zarazem ognisko rozmnażania się, składają się leukocyty wieiojądrzaste, komórki tuczne, oraz komórki wielkie o nieregularnym kształcie niekiedy z wypustkami, zawierające w swem wnętrzu wtręty w postaci jąder, czerwonych ciałek krwi i ziarenek barwika. Dotychczas n.e wyjaśniono, jakie znaczenie mają te komórki, z tego też powodu rozmaici autorowie różne nadają im nazwy. VILLARD i PICK zowią je fagocytami, LEBER daje im nazwę: „Korperchenzellen", ADDARIO uważa je za przerostowe stałe komórki tkanki łącznej, które znajdować się mają we wszystkich tkankach, w których toczy się przewlekła sprawa zapalna

Własne muje badania z r. 1913 potwierdziły zapatrywania GOLDZIEHERA-że zawiązek mieszka jagliczego składa się z komórek plazmatycznych, ugrupowanych dookoła naczynia.

Wszystkie zaś komórkowe składniki mieszka jagliczego są rozmieszczone w bardzo delikatnej siatce rusztowania łącznotkankowegc.

Mieszki jaglicze zawieraią także naczynia limfatyczne i włosowate.

Ostateczne zejście mieszka jagliczego stanowi przemiana w tkankę bliznowatą. Może to nastąpić w dwojak sposób: albo następuje rozpad mieszka i zawartość jego przez zniszczony nabłonek spojówkowy wydostaje się na zewnątrz, albo też zawartość mieszka ulega stopniowo wessaniu. W obu razach przemianą końcową jest zbliznowacenie.

H stologja patologiczna łuszczk, jagliczej zbliżona jest do zmian histopatogenetycznych spojówki. ŁuszczKa przedstawia tkankę, złożoną z licznych limfocytów, silnie unaczynioną, która pod nabłonkiem rogówki zachodzi na błonę Rowmana. Dopóki błona Bowmana jest nienaruszona, łatwo może się cofnąć, pozostawiając rogówkę zupełnie przezroczystą; gdy jednak błona Bowmana ulegnie w kilku miejscach zniszczeniu i miąższ rogówki dozna uszkodzenia, wtedy nawet po cofnięciu się łuszczki pozostaje trwałe upośledzenie wzroku.

Przystępujemy obecnie do części nait-udriejszej: do rozpoznania jaglicy. Do dobrego rozpoznania potrzeba przedewszystkiem dobiego określenia ciernienia. Sam obraz kliniczny początków choroby nie wystarcza do jej rozpoznania. Am mieszek ani przerosłe brodawki nie stanowią charakterystycznej cechy jaglicy i z tego powodu rozpoznanie jaglicy natrafia na trudności. Aby postawić rozpoznanie, należy przedewszystkiem uwzględnić czynnik drugi, w czasie odległy, którego brak w okresie początkowym choroby.