B574 810

292 WIKTOR REIS

a wydzielina czysto ropna, barwy śmietanki, wydobywa się z oka bez ustanku. Stan ten trwa zwykle kilka tygodni.

W trzecim okresie wydzielina spojówki stale zaczyna się zmniejszać, pozostaje tylko zgrubienie i przerost spojówki powiekowej.

Jako powikłania mogą już we wczesnym okresie choroby powstać wrzody rogówkowe, które nawet pomimo zastosowania odpowiedniego leczenia mogą w krótkim przeciągu czasu przebić rogówkę i wywołać dalsze zgubne następstwa, prowadzące do zupełne ślepoty.

Rozpoznanie scisłe opi erać się może tylko na badaniu bakterjolo-gicznem. Dwoinki Neissera mają kształt tak znamienny, że już w preparacie szkiełkowym drobnoustrój ten z całą pewnością rozpoznany być może.

Rokowanie w przypadkach śluzoropotoku noworodków nie jest najgorsze. Od wcześnie zastosowanego leczenia i dokładnej kontroli rogówki można się spodziewać wyleczenia. ( dy jednakże wrzody już zajęły rogówkę, rokowanie staje się niepomyślnem.

Leczenie w pierwszym okresie polega na stosowaniu zimnych okładów na obrzękłe powieki i częstem wymywaniu usuwaniu ropy. W szczególności dobre wyniki dają przepiókiwania worka spojówkowego metodą Kai ta (SCHMIDT-RIMPLER, DAVIDS, MAJEWSKI i inni). Metoda ta polega na tern, że obfitą ilością letniego słabego rozczynu nadmanganianu potasowego (kal. hypermangan 1:10.000) p’zepłókuje się pod słabym prądem jak najczęściej worek spojówkowy i usuwa w ten sposób zalegającą w załamkach zakaźną ropę.

O leczeniu zapalenia wiewiórowego spojówek noworodków barwikami anilinowemi i wstrzykiwaniami mleka będzie mowa w wykładzie o śluzo>-opo-toku spojówki u dorosłych.

W drug^:m okresie, gdy obrzęk i napięc.e powiek zmniejszyły się tak, że powieki odwrócić już można, przystępuje się do lapisowania spojówek powiekowych 2% rozczynem azotanu srebrowego.

Zamiast azctanu srebrowego, który ze wszystkich środków leczniczych pozostaje zawsze jeszcze najskuteczniejszym i najlepszym, stosują niektórzy środki zastępcze (protargol, argi/rol, sofol).

W okresie trzecim już po ustąpieniu wydzieliny ropnej stosuje się również leki ściągające, lecz o słabszem rozcieńczeniu.

Pow.kłania rogówkowe nie stanów.ą przeciwwskazania do stosowania zasadniczego leczenia. Pozatem leczenie jak we wrzodach rogówkowych innego pochodzenia (atropina, maść jodoformowa i t. p.). Gdy wrzód jest umiejscowiony obwodowo, można zapuścić pilokarpinę, by zapobiec wypadnięciu tęczówki.

Tak się przedstawia w krótkim zarysie leczenie zapaleń.a wiewiórowego u noworodków. Cierpienie to należy jednakże do tych niewielu spraw zakaźnych, w których zab.eg zapoDiegawczy, zastosowany we wczesnym okresie, zdolny jest uchronić oko od wybuchu zakażenia.