290 WIKTOR REIS
W r. 1912 na Zjeździe lekarzy rządowych referował KUHN sprawę rozszerzenia się jaglicy w kraju i podał drogi do jej zwalczania (spis jaglicowych, obowiązek donoszenia o jaglicy, leczenie jaglicowych w ambulatorjach i szpitalach, pośredni przymus leczenia, uświadamanie ludności, wojsko). Z tych za-mierzi ń na wielką skalę nie wiele jest w czyn wprowadzonych.
Obecnie obowiązuje w Polsce ustawa z dnia 25 Lpca 1919 r. (Dzień. Ustaw. 67, poz. 402) o obowiązku zgłaszania chorób zakaźnych, w której w artykule 3 wymieniona jest jaglica czyli egipskie zapalenie oczu.
Ismieje poza tern ochronka dla 300 dzied jaglicą dotkniętych, powstała jeszcze w r. 1916 staraniem Komitetu książęco-biskupiego w Krakowie, mieszcząca się za czasów wojennych w jednym z baraków dla uchodźców w Oświęcimiu, obecnie zaś w Witkowicach koło Krakowa. Lecznica ta pozostaje pod nadzorem kliniki okulistjmznej Uniwersytetu krakowskiego (MAJEWSKI).
Rada szkolna krajowa rozporządzeniem z dnia 28 XII. 1920 (L. 25217/1V) stwarza bezpłatną Doradnię okulistyczną przy klinikach okulistycznych dla n ezamcżne’ młodzieży państwowych ogólno-kształcących szkó1 średnich i se-minarjów nauczycielskich.
W wojsku polskiem istnieją przepisy dotyczące jaglicy, opracowane przez Wojskową Radę Sanitarną. BAŁŁABAN w swej pracy o zapobieganiu jaglicy ze stanowiska wojskowo-leKarskiego podaje również przepisy zapobiegawcze dla wojsk polskich.
1. ŚLUZOROPOTOK SPOJÓWKI U NOWORODKÓW
(Zapaleń'? wiewiórowe spojówek noworodków. Conjunctioitis blenorrhoica neona-torum. Ophtalmoblennorrhoea neonałorum. Conjoncłiviłe blennorragięue. Ophtalmie des nouveaux-nes. Gono Blennorrhoea neonatorum)
Sluzoropotok noworodków znany był w czasach bardzo odległych. Według HIRSCHBŁRGA opisywali nieżyt spojówki u noworodków starzy Indo-wie i podawali środki lecznicze przeciw temu cierpieniu. Mimo braku wzmianki o tern cieipieniu w pismach Hippokratesa, choroba ta pojawiać się musiała i u Greków. U współczesnych Galenowi lekarzy znajdują się przepisy zapobiegawcze i lecznicze dla noworodków.
Pierwszym, ktc ry zwrócił uwagę na związek przyczynowy między cierpieniem oczu a rzeżączką pochwy u matki był QUELMALZ, który w r. 1750 wydał pracę zatytułowaną: „De caecitate .nfantum fluoris albi materni ejus-que virulenti pedisseąua". Stosownie jednak do ówczesnych poglądów przypuszcza , że wydzielina zakaźna matki drogą krwi przedostaje się do oczu dziecka.