Magazyn6
0501

297

BANKI

26 tys. akcyj imiennych w posiadaniu 324 właścicieli i 174 tys. akcyj na okaziciela. Do uczestnictwa w Walnem Zebraniu uprawnia posiadanie 30 akcyj imiennych lub na okaziciela.

Zysk roczny rozdziela się, jak nastęouje: wypłaca się 6% dywidendy, poczem z nadwyżki 10% przeznacza się na rezerwy, 6% dla personelu Banku, resztę zaś otrzymuje w */_B skarb, a w */» — akcjonarjusze.

Notowania dewizy belgijskiej w Warszawie wynosiły w końcu:

1924 — 100 frb. ■* 25,90 zł.

1934    — 100 frb. - 24,82 zł.

1935    — 100 frb. *“ 17,86 zł.

BILANSE BELGIJSKIEGO BANKU NARODOWEGO

(w miljnnach franków belgijskich)

Data	Złoto	Dewizy złote	Portfel weksli i potyczki zastawne	Dług Państwa	Obieg biletów	Rachunki bielące	Pokrycie kmszcowo-dewizowr obiegu i na-tychm. płatn. zobow.^ł)
31. XII. 1913	C49	167	696	_	1067	117	35.r%
31. XII- 1918	265	IOI	395	559	3 210	583	9,6%
31. XII. 1925	364	3°	2152	5 200	7 8i*	459	4.?%
29. XII. 1926	3 101	* 334	2 645	2 000	8 946	1094	53.r%
25. XII. 1930	6 773	4 385	4180	1462	15 818	I 021	66,3%
25. XII. 1934	12 523	—	3 914	1699	17 591	1 J14	66,9%
26. XII. 1935	17 286	—	6 897	812	20 583	4 905	67.8%

!) Od 1931 r. pokrycia wyłącznie złotem.

Literatura: BleuyekE onni La Banąue Nationale de Belgigue.

La tkioria et la fctilt. Bi tzdla ISIS.— Sprawozdania roczne

Banku Belgijskiego.

f) Szwajcarski Bank Narodowy (Scliwei-zerische Nationalbank). W 1826 r. ukazały się pierwsze bilety bankowe w Szwajcar j i, wypuszczone przez Kasę Depozytową miasta Berna. W następnych dziesiątkach lat nastąpiło powiększenie ilości instytucyj emisyjnych i wzrost sumy emitowanych banknotów; w 1880 r. 36 banków emitowało bilety wartości 93 milj. frs. Ustrój pieniężny szwajcarski z tych czasów cechowała wielka różnolitość, wypływająca zarówno z prawa bicia monet przez każdy kanton, jak też i z braku pr :episów prawnych, regulujących obieg biletów.

Zmiana konstytucji w 1874 r. umożliwiła wydanie w 1881 r. ustawy, wprowadzającej jednolite dla całego kraju przepisy w dziedzinie bankowości emisyjnej. Ustawa ta ograniczyła emisję banknotów do dwukrotnej wysokości wpłaconego kapitału bar.ku, ustaliła 40%-we pokrycie kruszcowe emisji i nałożyła obowiązek przyjmowania biletów, emitowanych przez inne banki. Obok tych dodatnich reform wprowadzono podatek od dopuszczalnej dla każdego bar.ku emisji, bez względu na jej faktyczną wysokość; wywołało to dążność ze strony banków do maksymalnego wykorzystania dopuszczalnej emisji, nada>ąc jej przez to sztywny charakter.

Wady systemu zdecentralizowanej emisji biletów skłoniły władze szwajcarskie w r. 1891 do zmiany konstytucji w kierunku upoważnienia do wprowadzenia monopolu emisyjnego (art. 39). Po kilkunastoletnich dyskusjach nad charakterem piywatnym lub państwowym nowego banku i nad jego siedzibą, uchwalono dopiero w r. 1905 ustawę, nadającą wyłączny przywilej emisyjny mającemu powstać Bankowi Narodowemu. Bank Narodowy rozpoczął swoją działalność 20 czerwca 1907 r.; w ciągu trzech lat następnych zostały wycofane bilety pozostałych 36 banków emisyjnych. Siedź bą prawną Banku został Bern, w którem zbierają się władze Banku z wyjątkiem Dyrekcji, urzędującej w Zurychu.

Do wybuchu wojny światowej Szwajcarski Bank Narodowy potrafił zapewnić stałość kursów franka, natomiast w czasie wojny i po jej zakończeniu aż do 1924 r. wahania kursowe franka w stosunku do dolara były dość znaczne; w 1918 r. frank wykazał agio 32%, w następnych zaś latach spadał chwilami więcej niż o 20% poniżej parytetu. Główną przyczyną tych wahań były wielkie zmiany, zachodzące w tym czasie w bilansie płatniczym Szwajcarji. Od 1924 r. zdołał Bank utrzymać franka na paiytecie. Zadanie to zostało ułatwione rozwiązaniem unji łacińskiej w 1926 r., dzięki czemu Bank pozbył się trudności związanych z napływem do Szwajcarji zde-