Magazyn6
401

10

EGIPT — EGZEKUCJA SKARBOWA

czynnikiem, który stawia W. Brytanję w sytuację dogodną wobec E. to fakt, że życie gospodarcze tego kraju opiera się na produkcji bawełny, której odbiorcą jest przede-wszystkiem W. Brytanja. Byt gospodarczy kraju i jego najszerszysh mas, fellahów, leży tedy w rękach Anglji. Czynnikiem wreszcie trzecim jest to, iż wielkie tamy na Nilu, regulujące stan wody w E., znajdują się prócz jednej w Sudanie, w dodatku w rękach angielskich. To wyjaśnia w dużej mierze spokój, z jakim Anglicy czynią od lat blisko 20 ustępstwa na rzecz państwa egipskiego.

A wreszcie Wafd. Nie jest to stronnictwo, choć za stronnictwo uchodzi, ale raczej obóz. Odchylenia bowiem zarówno w kwe-stjach społecznych, jak w szeregu innych są bardzo znaczne. Nie chodzi więc tu o wspólny światopogląd, a tylko o wspólne dążenie do wyzwolenia Egiptu z pod obcego wpływu. Mimo to Wafd jest niewątpliwie ruchem społecznie radykalnym. Decyduje o tem jednak nie jego program, a skład. Obejmuje on bowiem szerokie kola społeczne, nadewszystko liczne rzesze fellahów i żadna inna grupa polityczna w E. nie może mu dorównać. Ttm tłumaczy się niezaprzecze-nie dominująca rola Wafdu w życiu poli-tycznem E. Jest to przytem ruch, który nietylko stawia sobie za cel wyzwolenie E. z pod przewagi obcych, ale także dąży do zmodernizowania życia egipskiego. Tem tłumaczyć należy mi. in. szereg posunięć rządu Nahas paszy, jak zniesienie t. zw. straży Nilu jako ostatnich śladów niewolnictwa, a także podatku od ghaffinów, t. j. od straży nocnej jako pozostałości pańszczyzny. W tem znaczeniu posiada on niewątpliwie wychowawczą rolę. Nie jest też w żadnym razie ruchem rewolucyjnym społecznie, a nawet politycznie, przeciwnie — ulega tradycjonalizmowi.

Literatura: Blunt W. S.: Secret history of the English occu-pation of Egypt. London 1907. — Bourgeois R.: La crist egyptienm. Paris 1913. — Boutros Wacyf Ohali pastw Le statut intemational de VEgypte. Acad. Diplom. Internat.; Sćances et Travauz. 1931. — Brinton J. S.: The Mized Courts of Egypt. „Amer. Journal of Intern. Law”. 1926.— Burns £.: British imperialism in Egypt. London 1928. — Cattani passa: Statut juridigue intemational de PEgypte. Paris 1928. — Chirol V.: The Egyptian Problem. London 1920. — Cromcr E.t Modem Egypt. London 1908. — Dobrzyński W. T.i Egipt współczesny. Warszawa 1928. — Freycinet de Sautee C. L.: La question d'Egypto. 1906. — Gaulis B. G.: Le nationalisme igyptien. Paris 1928. — Halberg Ch. W'.: Thesuez Canal. London 1905.— Hayter W.: Recent constitutional derelopments in Egypt. Paris 1905. — Hltnaya Latif: La condition intemationate de 1'Egypte dt-puis 1914. Paris 1922. — llussein Ibrahim Salełu Etude juridiąue du problbne de VEgypte. Port* 1931. — llussein łłusmy: Le canal de Sue* et la politięue igyptienne. Montpellier 1923. — Ibrahim White: La nouvelle constitution de l^fEgypte. Paris 1924. — Keimer L.: Agypten in seinen staats. u. vclkerrechtlichen Bemhungen zur TUrkei, *u den Mdchten u. zu England. Wiirzburg 1925. — Kohn Hans: Die europaisch-Ogyptische Auseinandersetzung 1924—1928.t „Zft. f. Politik”. 1928. — Krajewski L.: UAngleterre et 1’Egypte. „Revue Polit. et Parłam.". 1931. — Lambelin R.: L'Egypte et VAngleterre vers Vindłpendance. Paris 1922. — Lecarpentier G.i LEgypte modernę. Paris 1920. — Malcolm Mc I.: A decade of Egyptian politics. „The Contem-porary Review*\ 1932. — Mayer Die vtAkerrechdiche Stel-lung Agyptens. 1914. — Milner A. M. Lord: England in Egypt. 1898. — Tenie: Anglo-Egyptian Sudan. „Peace Uand-books*\ vol. XVI. — Pa-sarge s._: Agypten und der ara-bische Orient. Berlin 1931. — Richter Bohdan: Korespondencje w „Gazecie Polskiej^,ł od r. 1932. — Romolo Triconi: Lecapitolazimi e VEgitto. „Nuova Antologia1928. — Rouard de Cord E.: Sśtualion intemaiionaU ds Sudan igyptien depuis 1'indćpendance de VEgypte. 1931. — Rouąuerol J.: Le canal de Suei. Francechil 1935. — Rudzka Ewa: Egipt o Liga Narodów. „Polityka Narodów*\ VII. — Sadek Marcos: La constitution de l’Egypte. 1924. — Syrmms Trarers M.: Britain and Egypt. London 1929. — Young G.s Egypt. London 1927.

Adam Stebelski.

Egzekucja skarbowa.

Egzekucja trybem administracyjnym, jako niezależna od formalności postępowania sądowego i wykonywana przez organa władz, których należnościom służy prawo ściągalności trybem administracyjnym, jest skuteczniejsza i prędzej prowadzi do celu niż egzekucja sądowa. Egzekucja trybem administracyjnym, prowadzona przez władze skarbowe według przepisów egzekucyjnego postępowania skarbowego, jest egzekucją skarbową; prowadzona zaś przez władze administracyjne, według przepisów egzekucyjnego postępowania administracyjnego, jest egzekucją administracyjną.

W zakresie egzekucji skarbowej do chwili wejścia w życie ustawy z dn. io. III. 1932 r. o przejęciu egzekucji administracyjnej przez władze skarbowe oraz o postępowaniu egze-kucyjnem władz skarbowych (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 388) — panowały na poszczególnych obszarach Polski systemy egzekucyjne, wprowadzone przez państwa zaborcze (jeszcze obecnie nawet ostatecznie nie uchylone, a tylko w mocy prawnej zawieszone). Różnorodność tych systemów, nie-zharmonizowanych ze sobą i zawierających wiele przepisów sprzecznych ze sobą, a nawet zastarzałych (np. o egzekucji wojskowej), spowodowało Ministerstwo Skarbu do wydania i ogłoszenia w swym Dzienniku Urzędowym z 1926 r. Nr. 15, poz. 168 „In-