B574 848

234 FELIKS MALINOWSKI

grubsze nad 5 p». Można je wprost po zmyciu parafiny ksylolem rozpatrywać w balsamie kanadyjskim. Krętki barwią się na czarno i występują bardzo wyraźnie. LEVADITI stosuje do srebrzonych preparatów następujące sposoby barwienia:. 1) Dz.ałać płynem Giemsy w ciągu kilka minut, zmyć wodą, zróżniczkować wyskokiem bezwodnym z dodatkiem kilku kropel olejku goździkowego, rozjaśni ' olejkiem bergamotowym, zmyć ksylolem i przykryć balsamem kanadyjskim. 2) Zabarwić nasyconym rozczynem błękitu (toluidyno-wego), zróżniczkować wyskokiem bezwodnym z dodatkiem kilku kropel mieszaniny etero-glicerynowej Unny, rozjaśnić olejkiem bergamotowym, zmyć ksylolem i przykryć balsamem kanadyjskim.

Sposób V e r s e ’ g o : Dla uniknięcia osadu srebra kładzie się preparaty srebrzone metodą Levaditiego do roztworu jodu w jodku potasu lub do 10%-go roztworu żelazocyjanku potasowego i działa 20%—28% rozczy-nęm tiosiarczanu sodu, następnie przemywa się aokładnie preparaty wodą i barwi 1% rozczynem zieleni jodowej, zmywa wodą, 75% wyskokiem, acetonem, olejkiem gwoździkowym, ksylolem i przykrywa balsamem kanadyjskim.

Zaraźliwość środowisk, zawierających krętki blade. Zarażenie kiłą może nastąpić tylko w warunkach, sprzyjających przedostaniu się do ustroju krętków bladych i rozmnażaniu się ich na nowem podłożu. Nieuszkodzony naskórek i nabłonek bronią zarazkom przystępu, umożliwiają go zaś owrzodzenia, rany, pęknięcia i draśnięcia, należy zaś przypuścić, że długotrwałe stykanie się z płynami, zawierającemi zarazki, może zmacerować naskórek i ułatwić kretkom bladym przenikanie do głębi tkanki. Następuje to prawdopodobnie, często przez gruczoły skórne. Zaraźliwość zależy głównie od ilości krętków bladych, znajdujących się w danem środowisku. Najwięcej krętków bladych posiadają i najbardziej zaraźliwemi okazały się wczesne, wilgotne twory syfilityczne, jak wrzody pierwotne, a szczególniej wilgotne lepieże płaskie. Mniej już nieco zaraźliwe są gojące się owrzodzenia pierwotne, jak również grudki i inne wykv ity wczesnej kiiy, pokryte naskórkiem NEISSER jednak z dodatnim wynikiem szczepił takie wykwity małpom. Również zaraźliwym okazał się wyciąg z gruczołów chłonnych i wewnętrznych organów małp, jak szpik kostny, jądra, jajniic., płuca, wątroba, nerki, przy-nercza i t. p. Krew syfilityków, umieszczona na znacznej przestrzeni skóry, obnażonej z naskórka, jak również zastrzyknięta pod skórę i do żyły, okazała się zaraźliwą. Nawet krew, zastrzyknięta do jąder w ilości 1— -2 cm³, dała dodatnie wyniki szczepienia (UHLENHUTH i MULZER, AUMANN, FRflHWALD i inni), FINGER i LANDSTEINER nasieniem syfilityków zarażali małpy, a UHLEN-HLTII i MULZER — króliicl, Ostatni zarażali rówr.icż króliki mlekiem kobiet syfilitycznych i płynem mózgowo-rdzeniowym. ARZT zarażał również króliki, zastrzykując im w jądro płyn mózgowo-rdzeniowy od kiłowych w okresie w^rzodu pierwotnego, a STEINER i MULZER znaleźli krętki blade w niezmienionym nawet patologicznie płynie mózgowordzeniowym wczesnego okresu 1 iły. Często