Magazyn61701

513

LEYASSEUR PIERRE-EMILE — LEWIŃSKI JAN STANISŁAW

początkował nowoczesne metody porównaw-czo-graficzne, specjalnie w odniesieniu do statystyki ruchów ludności.

L. odznaczał się obok olbrzymiej wiedzy i erudycji zadziwiającą bystrością sądu i niezawodną intuicją w badaniach. Jako pedagog zdołał wychować dwa pokolenia ekonomistów, geografów i statystyków, wśród nich siły wybitne, jak np. de Foville, Arnaune i t. d.

Najwybitniejsze prace L.: Histoire des Classes Ouvrieres en France depuis la Con-quete de Jules Cesar jusqu’a la Revolution. 1859 i 1900 (dzieło podstawowe w tym przedmiocie). Recherches historiques sur le Systeme de Law. 1854. — La Population Franęaise. 1889—1892. — L’ouvrier Ame-ricain. 1897. — Precis d’economie politique. Paris 1906. — Questions ouvrieres et industrielles en France sous la troisieme Republique. Paris 1907. Nie ukończył wielkiej pracy: Histoire du Commerce Fran-ęais.

Leon Szper.

Lewanta.

Zakres krajów objętych nazwą geograficzną L. nie jest ściśle określony i był u różnych narodów różny. Sama nazwa jest włoska i powstała w Wenecji, a znaczy „wschodzące słońce’*, wschód (łac. levare — podnosić do góry); jest tłumaczeniem greckiej nazwy Anatolja (gr. anatellein = podnosić do góry). W zasadzie nazwa L. obejmowała wszystkie kraje nadbrzeżne wschodniej części morza Śródziemnego, zwanego dzisiaj jeszcze morzem Lewantyńskiem. Stąd przychodziły okręty wiatrem, który nazywał się po włosku levante. W języku handlowym nazwa ta przylgnęła do dwóch rodzajów sukien. Talar lewantyński z datą 1780 r. i portretem Marji Teresy był monetą obiegową i do dziś jeszcze ma walor w Sudanie.

W Polsce nazwa L. do kouca XVIII w. nie była rozpowszechniona; nie zna jej wcale słownik Lindego, bo autor nie znalazł jej w całej wyzyskanej przez siebie literaturze. Dzisiaj powszechna jest raczej francuska postać tej nazwy — Lewant. W Niemczech pod rokiem 1703 zaznaczono, że ,,L. jest powszechnie używanym wyrazem“. Francuzi przez L. rozumieli oprócz krajów nadbrzeżnych wschodniego morza Śródziemnego także Berberję, a często i Włochy. Przez

Źchelles du Levant rozumieją główne porty morza Lewantyńskiego — Konstantynopol, Saloniki, Smyrnę, Aleppo, Beyrut i Ale-ksandrję. Mandat francuski w Syrji występuje pod nazwą les etats du Levant. Anglicy przez L. rozumieli wszystkie kraje między Gibraltarem a Eufratem, dzisiaj jednak częściej używają nazwy Bliskiego i Środkowego Wschodu.

Literatura: Bałkan und Naher Orient, 14 Vortrdge gehalten tn Wien 1916. Herausgegebcn voti Dr. L. Ćwikliński. Wien 1916.— ■ Scłwube: Handelsgeschichte der romanischen V6lker des Mitt i-meergebiets bia zum Ende der Kreusuilge. Milnchen 1906.

Józef Haliczer.

Lewiński Jan Stanisław.

L., urodził się 7. IV. 1885 r. we Włocławku. W latach 1895—1902 uczęszczał do gimnazjum w Poznaniu, zaś w latach 1902 do 1904 studjował w Akademji Handlowej w Antwerpji. Od roku 1904 odbywał w Londynie praktykę w wielkiem przedsiębiorstwie handlowem, równocześnie studjując w London Sc.hool of Economics; w wyniku tych studjów ukazał się cały szereg artykułów z dziedziny zagadnień samorządowych.

W r. 1906 L. wyjeżdża do Berlina, gdzie poza pracą w jednym z większych domów handlowych, dalej studjuje. W r. 1907 zapisuje się w Brukseli na Uniwersytet. W Instytucie Socjologicznym Solvay’a bada rozwój przemysłu wogóle, a belgijskiego w szczególności. Na ten temat ogłasza cały szereg artykułów. Najpoważniejszą pracą z tego okresu jest: L’Evolution industrielle de la Belgiąue (Bruxelles 1911); na jej podstawie uzyskał w Universite Librę de Bru-xelles stopień doktora nauk ekonomicznych.

Po kilkotygodniowym pobycie w Lipsku udaje się do Londynu, badając powstanie własności; celem gruntownego zgłębienia tego problemu na podstawie materjałów rosyjskich dwukrotnie w r. 1911 i 1913 jedzie do Petersburga. W tymże roku wygłosił L. cykl wykładów w London School of Economics. Dyrekcja Szkoły wydała te wykłady w r. 1911 p. t.: Origin of Property (przekład japoński w r. 1922). W r. 1913 ogłosił tę pracę w języku polskim p. t.: Powstanie własności i formowanie się wspólnoty gminnej (Ekonomista, t. I, 1913).

Znajdując się w chwili wybuchu wojny w Niemczech, jako poddany niemiecki został wzięty do wojska. Początkowo wysłany