Magazyn67501

771

LUDNOŚĆ

roku osiągnęła rozmiary największe — 135 tysięcy czyli 4—5 razy mniej niż w ostatnich latach przedwojennych, w r. 1930 zmniejszyła się do 110 tys., w r. 1931 — do 50 tys., w r. 1932 wynosiła już tylko 10 tys. osób i w latach następnych praktycznie ustała zupełnie; ostatnie 2 lata przyniosły wznowienie emigracji sezonowej z Polski do Niemiec (w 1938 roku ponad 6o tys. osób).

W Azji główny szlak emigracji kontynentalnej, mianowicie emigracja Chińczyków do Malajów Brytyjskich i wysp archipelagu Malajskiego jak i emigracja Chińczyków i Hindusów na Cejlon, wykazywał w latach powojennych nasilenie zbliżone do przedwojennego. Immigracja do Malajów Brytyjskich dochodziła do V* tniljona osób rocznie, emigracja z Chin przez Hong-Kong tylko — do 300 tys. rocznie. Lata kryzysu wywołały i tu również skurczenie się emigracji, wzrost reemigracji i odwrócenie kierunków nadwyżek migracyjnych.

Poważny wzrost wędrówek kontynentalnych po wojnie nastąpił w Ameryce, przynajmniej jeżeli idzie o Stany Zjednoczone; wzrost ten odbywał się nawet w latach wojennych, wobec czego przytoczymy tu dla porównania również liczby dla lat 1911 do 1915 i 1916—1920.

TABI.. 33. IMMIGRACJA KONTYNENTALNA DO STANÓW ZJEDNOCZONYCH W LATACH 1911—1930

(w tysiącach osób).

Kraje pochodzenia	I9II- 1915	I9l6- 1920	1921- 1925	1926— 1930
Immigracja
brutto ogółem	5-9	614	861	614
% całej immi-
gracji . . .	11.8	48,2	31,6	43 5
Kanada . . .	355	387	54°	348
Meksyk ....	82	>37	236	236
fndje Zachodnie	64	59	54	18
Inne kraje Ame-
ryki ....	28	31	3i	22
Immigracja
netto ogółem	34°	482	790	551

Zmniejszenie immigracji kontynentalnej na skutek kryzysu było więc bezporówna-nia mniejsze niż immigracji zamorskiej, a udział jej w ogólnej masie immigracji — trzy do czterech razy wyższy niż przed wojną. Trzeba jednakże pamiętać, że znaczną rolę w tej immigracji odgrywała immigracja europejska, przedostająca się do Stanów Zjednoczonych przez granicę lądową, po krótszym lub dłuższym pobycie w jednym z krajów sąsiednich.

Wracając jeszcze do Polski zestawimy bardziej szczegółowo dane, dotyczące emigracji z Polski w latach powojennych:

TABL. 34. EMIGRACJA Z POLSKI W LATACH POWOJENNYCH._

Lata, kraje	Emi gracja brutto	Re emi gracja	Emigracja (—) lub .mmi-gracja(+) netto
1919—1925	682	318	— 384
1926—1930	964	460	— 5t>4
1931—1935	229	232	+ 3
1938	55	44	--II
1937	102	41	- 6l
Razem 1919—1937 . . •	2 O32	1095	— 937
Emigracja trwała ....	I 422	471	— 951
,, sezonowa. . - -	610	624	+ 14
Do krajów europejskich	1 262	874	— 382
Sezonowa:
Do Niemiec.......	531	559	+ 28
Do Łotwy ......	79	85	— 14
Trwała.	652	250	- 402
Do Francji . ...	592	231	— 361
Do innych krajów Europy	60	19	— 41
Do krajów pozaeuropejskich
(emigracja trwała) . . .	770	221	— 549
Do Stanów Zjednoczonych	280	161	—■ 119
Do Kanady.......	142	20	- 122
Do Ameryki południowej .	221	26	-200
Do Palestyny......	113	11	—- 102
Do innych krajów pozaeuropejskich ....	14	3	- II

IV. Wędrówki wewnętrzne.

t. Charakterystyka ogólna. Rozróżnienie wędrówek wewnętrznych od wędrówek międzynarodowych opiera się w zasadzie na kry ter j ach czysto formalnych, mianowicie na fakcie, czy wędrówki przekraczają granicę polityczną jakiegoś państwa, czy granicę administracyjną jakiejś jednostki tery-torjalnej. Zmiany warunków politycznych powodują zmiany klasyfikacyjne: wędrówki, które w jednych warunkach uważamy za międzynarodowe, zaliczone zostają w innych warunkach do wewnętrznych i na-odwrót. Tak więc, np. emigracja z b. zaboru pruskiego do Westfalji przed wojną światową uważana była za wędrówkę wewnętrzną w granicach Rzeszy Niemieckiej, obecnie zaś, z punktu widzenia rozwoju ludności Polski, uważać musimy tę samą emigrację przedwojenną za emigrację zagranicę. Odwrotnie, emigrację z b. Galicji